Teen Wolf

New Life, Old Friend

Multimedya; Adam. (Müthiş bir resim *-*)

İyi okumalaaar :D ♥

………………………………………

"Megan..." pek fazla derin olmayan uykumdan uyandım ve kapının pervazına dayanmış olan Sally teyzeme baktım. "Okula geç kalacaksın tatlım." kafamı sallayınca odadan çıkıp kapıyı kapattı.

Ailemin ölümünden sonra Sally teyzem beni yanına almıştı. İlk üç ay her şey berbattı. Hiç uyumuyor, uyusamda çığlıklarla uyanıyordum ama bunlara rağmen bana iyi gelen bir şey vardı. Daha doğrusu biri. Adam.

Teyzem, Portland'ta yaşadığı için Adam ile her gün görüşemiyordum. Hafta sonları buraya geliyor ve iki gün boyunca benimle ilgileniyordu. Adam hala eski Adam'dı ama nedense bana bir şekilde iyi geliyordu işte. İfadesiz yüzü ve tepkisiz bedeni beni meraka sürüklüyordu.

Bugün cuma olduğu için düşüncelerimin %95'ini Adam kaplamıştı. Kalan kısım ise okuldu.

Siyah opak külotlu çorabın üzerine siyah şort giydim ve dolaptan üzerime bir şeyler bakmaya başladım. Portland'ta en az Washington kadar soğuktu. Özellikle bu kasaba yazın bile soğuk olurdu. Teyzeme her gelişimizde bundan şikayet ederdim. Bu yüzden üzerime mor ve gri çizgili kazak ve onun üzerine siyah mont yelek giydim. Saçımı hızla kuyruk yaptıktan sonra aşağı indim.

Jenna, ah size ondan bahsetmedim. Jenna. Sevgili kuzenim Jenna. Buraya geldiğim ilk günler bana oldukça iyiydi. Bana üzüldüğünü tahmin edebiliyordum ama şu sıralar yine eski haline dönmüştü. Benden nefret eden haline.

Sarı minübüse bindiğimizde o kadar boş yer olduğu halde yanıma oturdu. Nedenini tahmin edebiliyordum.

"Hey şu somurtkan, seksi ve havalı arkadaşın yarın buraya geliyor değil mi?"

"Evet."

"İyi. Yarın akşam Hayley parti veriyor. Onun partisine partnerim olarak gelmesini istiyorum."

Şeytan diyor al şu kızı... Off.

Derin bir nefes alıp "O nedenmiş?" dedim. Sakin olmalıydım. Sakin...

"Ben güzelim, Adam yakışıklı. İkimiz çok yakışıyoruz ve sen... Ah, sende o partiye çok istersen gelebilirsin."

Tam konuşmak için ağzımı açmıştım ki Hayley, Jenna'nın yanına oturdu ve kulağına bir şey fısıldadı. İki anoreksik domuz tek koltuğa rahatça sığabiliyordu...

* * * * * * * *

Okul çıkışında servis yerine eve uzun bir yürüyüş ile gitmeye karar verdim. Yolu yarılamıştım ki kararan hava müzik dinlememem konusunda beni uyarmıştı. Eğer yalnızsam ve hava kararıksa kesinlikle müzik dinlemiyordum. Sonuçta bir kurtadam arkamdan saldırabilir ve ben savunmasız olduğum için beni kolayca öldürebilirdi. İyice paranoyak olmuştum.

Çalan telefonum korkunç düşüncelerimden sıyrılmamı sağladı. Arayanın kim olduğunu görünce ise anlaşılmaz bir güven sarmıştı beni.

"Aramana sevindim." diyerek açtım telefonu.

"Tahmin et neredeyim?"

"Bayan Gallengar ile?"

"Ah, annemi aramayı unuttum."

"Nasıl yani? Adam, neredesin sen? İyimi-" endişelerimden dolayı oldukça hızlı konuşurken arkamdan çalınan korna sesi ile sustum ve korkuyla arkama döndüm. Neredeyse telefonum elimden düşüyordu.