The Journey [59]

406 13 1
                                    

Chapter 59

(ALEXXA CLARA’S POV)

The atmosphere on the way home was weird. Natahimik ata si Ethan. He wasn’t very makulit. Nakatulaley lang sya and his eyes were really sad. I had an uneasy feeling na.. Nalaman nya kung san ako nagpunta. Pero hindi naman sya nagalit so I guess.. Wala syang alam. Baka naman, nadisappoint lang sya dahil hindi sya nakapanood nung gusto nyang movie. Kawawa naman sya. TT^TT

Malapit na kami sa bahay when he finally broke his silence.

“Lexie..”

Nagulat naman ako. “Y-yes?”

“Do you like Patrick?” He asked calmly.

Patola! Anyare kay Ethan?

I laughed nervously. “Oo naman.. Syempre, how can I befriend someone I hate di ba? Of course. I like him.”

His expression hardened.  No, Ethan. Actually, I hate him right now. But I couldn’t tell you about it because you’ll know where I have been.

“Syempre, I like you too. Remember? Kaibigan din kita? HAHAHA!” sabi ko na lang sa kanya.

I couldn’t see his face because it was dark.

“No.. What I mean is.. Do you like him as in.. You like him? Do you see him as a man?” Nire-phrase nya ang tanong  nya.

I was caught off guard. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko bigla. Like.. I was lost for words. Madali lang naman sabihin na.. No. But why couldn’t I bring myself to say the two letter word?

Beside.. I don’t why to lie to Ethan anymore. Ang dami ko ng kasalanan >.<

“I-I don’t know Ethan.. I honestly, don’t know.” Sagot ko sa kanya. Hindi ko naman talaga alam e. Confused na confused na ako.

-___-

“Lexie..”

“Eh?”

“Kung hindi ba ako umalis.. Where would you be?” Random na naman nya natanong. AISH! Ethan, ba’t ba ang weird mo? Ang lungkot lungkot mo tapos ganito pa ang mga tanong mo?

“Next to you..” I blurted out. “I’d be next to you..”

The corners of his lips lifted. He looked happy now. He was smiling. I like it more when Ethan smiles. His eyes were saying as though it was all he needed to know..

Napansin ko na nahinto na sya maglakad, nagpatuloy lang naman ako.

“Lexie!”

“Hmm?” Liningon ko sya.

“Nasa tapat na tayo ng bahay nyo..” He pointed at our gate.

Awww. Fck. Oo nga. What was I thinking?! Pangiti ngiti akong bumalik kay Ethan.

“Uhh.. Salamat nga pala Ethan.”

He nodded. “Yung sinabi ko nga pala kanina Lexie..”

Kinabahan ako. “Yung alin?” OMG. Alin dun?

“About being your hero.. Wag mo na isipin yon. I think you don’t need a hero anymore.. And I like it better to be your friend.” He didn’t sound sad at all. He was smiling brightly again. My same old Ethan.

Pero.. Ba’t naman bigla bigla nyang binawi yung hero part? Tsk.

“Okay..” sagot ko lang.

He walked up to me and then kissed my forehead. “Good night Lexie..”

“Good night Ethan..”

He kissed me in the forehead. I didn’t feel anything. It wasn’t like Luis.. Kapag hinahawakan minsan nung kuwago na yun yung kamay ko, parang nakukuryente na ako. Gaya nung hinalikan nya ako kanina.. Parang may fireworks at sparks pa! Pero si Ethan? Hmm. Wala e.

“Bye Lexie! Dream of happy dreams..” sabi lang nya saka umalis na.

 “You too.” Sabi ko rin sa kanya. “Dream of happy dreams Ethan..” bulong ko habang tinatanaw sya na naglalakad palayo.

Clara's JourneyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon