We Were Made For Each Other [ Markus Feehily FANFIC ] COMPLETED

Chapter 52: Confessions

kKk:

Bigla siyang natahimik sa narinig, si Clark ay magta-trabaho na sa fast food restaurant na katapat lamang ng kumpanya kung saan sila nagta-trabaho ni Sol.

Sol: Great.

Mark: Congrats.

Nginitian lamang siya nito at agad na tinunghayan si Sol. Alam niyang medyo naiilang pa ito sa kanya.

Bahagya siyang nakaramdam ng kaba. Ano ba ang nangyayari at bakit tila lalong nilalapit si Clark ng tadhana sakanila?

Clark: Let me treat you, guys.

Sol: W-Wag na, baka pagod ka na rin, umuwi ka nalang. Atsaka, wala ka pa nga'ng sweldo e.

Clark: Okay lang yan.

Nakunot bigla ang noo niya nang marinig ang mga sinasabi nito, ano ang ibig sabihin nu'n? Bakit ba kasi sila nag-uusap sa harap niya gamit ang ibang lenggwahe?

Clark: Is it okay with you, Mark?

Mark: W-What?

Clark: I--I'll treat you, guys, if it's okay.

Mark: Oh, yes, it's definitely fine with me.

Bahagya siyang tinunghayan ni Sol atsaka nginitian na tila nag-aalanganin pa ito.

Sol: Is it really okay with you?

Mark: Of course.

Sol: I was just thinking.. maybe you're tired now, and you have to rest.

Hinawakan niya ang kamay nito. Samantala, pigil na pigil naman ang selos na nararamdaman ni Clark habang pinaanood ang dalawa.

Mark: Hey, it's okay. *dry smile*

Sol: O--Okay.

Nakangiti lamang si Mark habang tinatago ang inis sa loob. Kung kutsilyo lamang siguro ang kanyang mga tingin siguro ay nahiwa na si Clark.

Nakatingin lamang siya nang hawakan nito ng braso ng dalaga. He gritted his teeth.

Lumingon ang mga ito sa direksyon niya, a faked smile flashed his lips.

He just smiled, but deep inside? He wanted to cut off his hand and throw it so far away.

Mabuti nalang at nakakaya niya pa'ng magtimpi.

Sol: So, how did you get the job?

Kasalukuyan na silang nasa loob ng isang restaurant at kumakain.

Clark: Actually, ang in-apply-an ko lang, waiter. Pero nung nalaman nung may-ari na nag-maneobra na ko dati ng fast food restaurant, tinanggap niya na ako bilang manager.

Sol: Nice.

Kinakain na ng dalawa ang pasta nila habang nagku-kwentuhan, ayaw niyang sumali sa usapan ng mga ito. Kaya tumahimik lamang siya at tila naging batang pinaglalaruan ang kanyang pagkain at hinahalo-halo ang shake na nasa harapan.

Sol's:

We asked him if he wanted us to bring him home but, he refused. So, dumiretso na kami sa kotse at nag-drive na siya pabalik ng bahay.

Pero, may napapansin talaga ako sakanya. Kanina pa siya tahimik, e. Ano ba ang nangyayari sa lalaki'ng to?

Mark's: