We Were Made For Each Other [ Markus Feehily FANFIC ] COMPLETED

Chapter 58: White Gold Necklace

kKk:

     Kinabukasan ay wala na sa tabi ni Mark ang kasintahan. Agad siyang bumaba sa dining area at kinain ang breakfast na niluto ni Sol. Ngunit, katulad ng kinagawian nila ng dalaga, ngayon ay wala itong naiwan na note.

     Mamaya na ang proposal party ng dalawa, it would be perfect, public and glamorous unlike their private and simple but beautiful surprise wedding proposal almost two weeks ago.

     Hindi pa man din siya nakaaalis noon papuntang England ay napag-usapan na nila iyon ng dalaga. Na pagkatapos ng trabaho ni Sol ay sa bahay na lamang sila maghahanda para sa gaganaping party.

     Pagkatapos ng shooting ay pagpapahingahin si Mark, marahil ay pagod ito pagkatapos niyon.

     Napabalikwas siya nang tayo nang marinig ang isang katok na nanggagaling mula sa main door ng bahay. Agad niyang binuksan ito. Ganun na lamang ang pagkagulat niya nang malaman ang taong nasa labas ng pinto.

Mark: C-Clark.

      Base sa ekpresyon nito ay tila nagulat rin ito nang malamang siya ang nagbukas ng pinto at hindi si Sol.

     Samantala, sinong lalaki naman ang pupunta sa bahay ng isang engage nang babae ng ganitong kaaga?, sa isip ni Mark.

Clark: Ahm.. Mark, h-here's her scarf. I left it tied on my waist last night.

     Sabay abot nito ng scarf sakanya, agad niya naman itong kinuha na tila nagtataka pa rin ang ekspresyon.

Mark: C-Come in for a minute, Clark. I-If it's okay with you.

      Tumingin ito sa wrist watch na suot.

Clark: O-Okay, I think I still have time. And, Mark, I gotta tell you about something..something she has no courage to say to you.

     Bumuntong-hininga ito, naghahanda para sa mga sasabihin sa kasintahan ng kanyang minamahal.

     Pinapasok niya ito at umupo sila sa couch. Siya ay nasa isahang couch at ito naman sa maramihan, magkaharap ang kanilang mga sofa.

Clark: If you think that we did something--.
Mark: No, I'm not going to think of that. I--I deeply trust her.

     Tila parehas nila nararamdaman ngayon ang tensyon na namamagitan sakanila. Nang mapagtanto ni Mark ang mga lumabas sa bibig ay tila nahiya siya kay Clark.

Mark: I--I'm so sorry, Clark. I didn't mean anything about that. Now..please, tell me what you wanna say.

     Napatingin nang diretso si Clark sa kaharap at muli ay bumuntong-hininga.

Clark: The night before you flew back here, I was with her. She invited me to hang out with her. I didn't know, but she told me she wanted to drink.

     Unti-unting lumakas ang kabog ng dibdib ni Mark sa kaba ng mga oras na iyon.

Clark: I tried to make her stop, but she really insisted. So, she drunk, but I didn't for if she ever got drunk, I would lead her way home.

     Sa loob-loob ay nagpapasalamat si Mark na kasama ni Sol si Clark nang gabing iyon, kung hindi ay baka may masama nang nangyari sa kasintahan.

Clark: She took off her scarf and asked me to tied it on my waist because she was feeling hot, so I did. T--Then..

Sol: Alam mo ba kung bakit kita niyaya dito?

     Habang tumatawa pang wika ng dalaga. Di maikakailang lasing na ito dahil sa pamumula nito kahit na medyo kayumanggi ang kulay nito. Sa paraan rin nito ng pagsasalita ay parang nauutal at nabubulol na ito.