kKk:
Naimulat ni Sol ang mga mata at naramdamang tila may mabigat na nakapatong sa bewang niya. Agad niyang nilingon ang nasa likod, nakatagilid silang dalawa ni Mark habang ang kamay nito at nasa bewang niya na tila niyayakap siya nito. Nakita niya itong himbing na natutulog. Napangiti na lamang siya sa itsura nitong parang inosenteng batang natutulog. Kasabay noon ay ang biglang pag-alala niya ng mga nangyari kagabi. Lalo siyang napangiti nang maalala ang napakatamis na gabing iyon. Kasabay rin noon ay pagsakit ng kanyang..pagkababae, napangiwi siya sa sakit. Iniangat niya ang ulo ng bahagya at nakita niya ang katawan nilang dalawa ng kasintahan na tanging kumot lamang ang nakabalot. Napatingin siya sa natutulog paring si Mark. Lalong tumamis ang ngiti sakanyang mga labi. Talaga ngang nag-isa na sila..
Dahan-dahan niyang tinanggal ang kamay nito sakanyang bewang at unti-unting umupo kahit na may masakit sakanya. Napalingon siya sa bedside table at kinuha ang kanyang phone. Tiningnan niya ang oras rito.
It's already 9 am and she's probably late!
Unti-unti siyang tumayo upang hindi ito magising.
Oh, sh*t! Nakahubu't hubad nga pala ako!! *deep sigh* Hindi,kaya yan. Tulog pa naman siya,e. Sol, bilisan mo na lang ang paglakad, a? Okay?, sa isip-isip ni Sol.
Ngunit di niya magawang makalakad nang mabilis marahil nga sa sakit na nararamdaman.
Hindi pa man siya nakalalayo ay..
"Hey."
Nang marinig iyon ay nanlaki ang kanyang mga mata at halos hindi makagalaw. Sa sobrang hiya at agad siyang natigilan. Halos hindi siya makalingon sa taong nagmamay-ari ng boses na iyon, na walang iba kundi si Mark,at ayaw rin niyang gawin iyon.
Sol: A--Ehm.. I-I gotta go, Markus. I--I need to fix myself up.
Nagulat na lamang siya nang may humawak sa bewang niya at natuloy ito sa pagyakap ni Mark galing likod.
Lalong siyang nahiya, lalo siyang ninerbyos. Naramdaman niya na ngayon sa hubad niyang likod ang broad at mabalahibong dibdib ni Mark.
Ay, potek!!! Whaahhhh!!!
Sol: M--Markus.... I'm naked.
Mark: Shh..*whisper* And I'm naked, too. The both of us. Don't be shy, okay?She can feel his.. On her..
Mark: *giggles* Don't be shy now, because you're the first one who slipped out of--.
Muli niyang naalala ang ginawa niya kagabi. Naalala niya na siya nga pala ang unang nagtanggal ng saplot sakanilang dalawa. Lalong namula ang mga pisngi niya at nahiya.
Sol: Tsk. Shut up.
Kumawala siya sa mga braso nito at naglakad patungo sa banyo. Samantala, di naman mapigilang matawa ni Mark sa inasal ng dalaga.
~~~~~>
Maraming tao sa naturang fast food restaurant na minamaneobra ni Clark. Kahit na maaga pa lamang ay marami nang customers ang pumunta para kumain. Kaya wala siyang choice at tinulungan niya ang mga empleyado.
Nasa trabaho man ay hindi kumpletong nakatuon ang kanyang atensyon sa mga customer. Dahil hanggang ngayon ay iniisip niya pa rin ang nangyari kagabi. Inis na inis siya sa sarili. Inilagay niya naman iyon nang maayos sa bulsa niya, ngunit bakit nalaglag pa ito at naiwan sa upuan?
Clark's:
I--I was afraid for myself..thinking that if Kalley ever give them the picture..she will stray away from me.. But, I'm more scared for her.
BINABASA MO ANG
We Were Made For Each Other [ Markus Feehily FANFIC ] COMPLETED
FanfictionMarkus Feehily Fanfiction.