İntikam

14. Bölüm Yemek

Ay Parçası adlı kitabımı da okursanız çok sevinirim arkadaşlar iyi okumalar 😊

Adnan bey ailesini masamıza davet etmeye gitti. Bende önümdeki sudan bir yudum aldım. Adnan bey ve eşi yanıma geldi. "Afiyet olsun gençler. Ben Ayşe. Bu nazik davetiniz için teşekkürler" dedi elini uzatarak. "Çok memnun oldum efendim. Ben Furkan. Bu da Cenk. Bize katılmanız bizi şereflendirir." dedim elini sıkarak. O sırada Adnan bey konuştu. "Bu delikanlı da benim oğlum Arda" dedi elini oğlunun omzuna atarak. "Selam. Nasılsınız" dedi  sadece. "İyiyim teşekkür ederim sen nasılsın" dedim. O yerine geçip otururken. "Bende iyiyim" dedi. En arkada duran Rüya bir adım öne geldi. Babası koluna girdi. "Buda prensesim Rüya" dedi. Rüya gülümsedi. "Memnun oldum Furkan" dedi. Ama samimi bir gülümseme değildi. "Bende" dedim elimi uzatarak. Oda uzattı. Sonra yerlerimize geçtik. Benim sağımda Cenk, solumda Adnan bey, onun yanında eşi, karşımda Rüya ve Cenk'le aralarında da abisi oturuyordu. Siparişler gelince yemeğe koyulduk. Bir süre sessizlik oldu. Arabada olanlardan sonra ilk defa konuşmaya başladı Cenk. "Adnan bey yeni işiniz hayırlı olsun" dedi gülümseyerek. Adnan bey de gülümsedi. "Sağol Cenk'cim. Böyle başarılı ve genç bir ortağı kaçıramazdım" dedi. Rüya bunu duyunca bembeyaz oldu. Galiba daha haberi yoktu. "Ne işi babacım" dedi çatalını tabağına bırakırken. "Yeni bir proje kazandık kızım. Ve projemizin çizimleri Furkan beye ait" dedi elini omzuma koyarak. "Estağfurullah efendim ne beyi. Lütfen bu konuyu konuşmuştuk. Furkan yeterli benim için" dedim. "Ne projesi babacım" dedi tekrar Rüya. "Büyük bir alışveriş merkezi projesi. Furkan bir aydır bu çizim için uğraşıyordu. Ama şu bir hafta da çizdiği muhteşem bir şey oldu" dedi Adnan bey övgülere devam ederek. "Nasıl bir AVM peki bu hayatım" dedi Ayşe hanım. "Şöyle canım. İnsanları alışveriş çılgınlığından uzaklaştırıp huzur dolu bir ortam oluşturan, insanları fazla sıkmayan, herşeyin paradan ibaret olmadığını gösteren eğlence bölümleri ve daha birçok sürpriz var. Ama hepsini anlatamam hayatım" dedi Adnan bey. "Dikkatimi çekmeyi başardınız. İlk müşteriniz benim o hâlde" dedi Ayşe hanım gülerek. O sırada Rüya'ya baktım. Düşünceli görünüyordu. Tabağındaki brokolileri bir sağa bir sola çekiştirdiğini fark ettim. Sanki sıkılmak değilde ortama uyum sağlamakta zorluk çekiyordu. Tabi ortamda ben olunca doğal birşey. Rüya kafasını tabağından kaldırdığı anda göz göze geldik. Önce öksürdü. Sanırım bişey diyeceki. "Siz ne zamandır bu işle uğraşıyorsunuz. Yani babanız ne diyor bu duruma?" diye sordu. Cenk hemen elini omzuma koyarak teselli etmeye çalıştı. Ama çok geçti. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Elimi yumruk şeklinde sıktığımda Adnan bey elini elimin üstüne koydu. Babamda böyle yapardı ben küçükken. Ellerimi ellerinin içine alırdı. Sanki üzüntümü kendine aktarıyormuş gibi. "Babam vefat etmeden önce böyle bir planım yoktu açıkçası. Ama babamı kaybedince işler bana kaldı" dedim titrek sesimle. Rüya birden üzüldü. Onu öyle görünce kalbime bıçak saplanmış gibi hissettim. O masum yüzü hep gülsün istedim o an. "Özür dilerim bilmiyordum" dedi başını önüne eğip. "Biliyorum" dedim ve gülümsemeye çalıştım. Adnan bey elini çekip suyundan içti. Sonra Arda'ya baktım. Hiç konuşmuyordu. Yemeğe devam ediyordu. Sonra Ayşe hanımın peçeteye uzandığını gördüm. Ağlamış. Yapmayın ama. "Tatlılara geçsek mi artık?" diye soru attım ortaya. "Evet ya" dedi hemen Cenk. "Bakar mısınız" dedim ileride duran garsona. "Buyrun efendim" dedi. Daha gençti belliydi. "Biz tatlı siparişi vermek istiyoruz da menüyü tekrar getirebilir misiniz?" dedim. "Tabi efendim" deyip ilerledi. O sırada Rüya lavaboya gitmek için kalkmıştı. "Siz siparişleri verin bende bi lavaboya gideyim" dedim. Sandalyeden kalkarken Adnan bey başıyla onayladı. Bende ilerledim. Uzun koridorda ilerlerken gömleğimin bilek kısmındaki düğmeleri açtım. Tam erkekler kısmına girecekken biri seslendi.
"Furkan..."