İntikam

16. Bölüm Kaybetmek

Arkadaşlar kitap düzenlemeye alındı. Baştan okuyabilirsiniz.

Gelen sesler gözlerimi açmam için zorluyordu. Gözlerimi istemsizce yavaş yavaş açtım. Bir sürü kafalar odayı doldurmuş bana bakıyordu. "Uyandı! Rüya iyi misin? Aç şu gözlerini artık" dedi kuzenim Leose.  (Kız) "Ayy! Uyandı uyandı. Hemşireye haber verin kızım çabuk" dedi teyzem. Etrafıma bir göz attım. Büyük teyzem iki kızı ve oğluyla, küçük teyzem iki oğluyla gelmiş ve genç olan dayım gelmişti. Yan yatakta abimin yattığını görünce ani bir hareketle ayağa kalkmak istedim. Ama  başım aniden dönünce dengemi kaybettim. Olduğum yere yığıldım. Panik oldular. "Ah be kızım daha yeni çıktın ameliyattan" dedi teyzem. Hemen dayım kucaklayıp yatağa yatırdı. Sağ tarafımda yatan abimi görünce gözlerim doldu yavaş yavaş. Aşağıya sarkan eline uzandım. Eli elime değdiği anda gözyaşlarımı serbest bıraktım. "Abiim. Canım abim. Hadi kalk ne olur kalk. Abi bak ben uyandım ne olur sende uyan" dedim ağlarken. "Dayı babam nerde" dedim. Dayım susup teyzeme baktı. Herkes birbirine bakmaya başlayınca gözyaşlarım duramadı. "Hayır! Hayır babam iyi değil mi? " diye bağırdım. "Dayı söylesene" dedim hıçkırarak. "Ya susmayın yaa. Baban iyi desenize" diye bağırdım. "Canım sakin ol lütfen" dedi küçük teyzem. "Ya ben sakin olmak istemiyorum ben babamı istiyorum. Beni babama götürün" dedim. Sessizlik olunca bende ağlamaya devam ettim. Koridordan bir ses geldi. Bu! Bu annemdi. Adnan diye bağırıyordu. Teyzemler ve kızlar hemen odadan çıktı. "Anneeee!" diye bağırdım. "Sakin ol Rüya lütfen" dedi gözleri dolan dayım. "Dayı nolur beni de götür dayı lütfen ya nolur" dedim ağlayarak çaresiz kalan dayıma. "Tamam tamam ama sakin ol" dedi titreyen sesiyle. Büyük teyzemin oğlu tekerlekli sandalye getirdi. Ben ağlarken dayım kucağına alıp bindirdi. Arkamda dayım ve erkek kuzenlerim ilerliyorduk. Annemin sesini duyunca donup kaldım. Adnan ölmedi diye bağırıyordu. "Babaa!!" diye bağırdım ve tekerlekleri var gücümle çevirmeye başladım. Yoğun bakımın önüne gelince annemi gördüm. Yerde oturmuş ağlıyordu. Tek söylediği "adnan ölmedi" babamı gördüm karşımdaki camın öbür tarafında. Başında bir kaç doktor vardı. Aceleyle birşeyler yapıyorlardı. Babamın başucundaki küçük makinede düz çizgiyi görünce camı yumrukladım. "Babaa!" diye bağırdım. "Baba bizi bırakma. Baba sana ihtiyacım var gitme! Baba bana söz verdin beni bırakamazsın. Baba gitme!" diye bağırdım. Küçük teyzem sarıldı hemen. Saçlarımı okşuyordu bir yandan. Gözlerim bulanıklaşıyordu. Ayağa kalkıp camı yumruklarken hıçkıra hıçkıra ağladım. En sonunda dengemi kaybedip yere düştüm. Teyzem hemen yere oturdu ve kafamı kucağına alıp ağladı benimle. Annemin feryatları bir anda bitince başımı kaldırıp annemden tarafa döndüm. Yerde hareketsiz bir şekilde yatıyordu. Dayım kendine gel falan diyerek sarsıyordu annemi. Teyzem hemşire yok mu diye bağırırken kuzenlerim bana sarılıp teselli etmeye çalışıyorlardı. Bi süre sonra iki sedye ve birkaç hemşire gelmişti. Sedyenin biri bana biri annemeydi. Yanıma gelen hemşire birşeyler söylüyordu ama ben duymuyordum. Ardından kolumda hissettiğim acıyla inledim. Kıpkırmızı olan gözlerim istemsizce kapandı. Elveda baba... Elveda büyük adam... Elveda kahramanım...