My Girlfriend is a Hybrid (My first ever tagalog story!) *Ongoing*

Chlea

"Alam kong, hindi tayo nagsimula sa magandang pamamaraan."

Habang nagsasalita ako feeling ko nag bibibigay nako ng goodbye speech.

Sa totoo lang, konti lang naman ang sinabi ko. Na lalaban kami para sa karapatan ng bawat isa sa amin makita ang araw bukas.

I guess I could say i have the worst people skills but, that's all i really wanted to say. Alam kong buong buo kaming lalaban ngayong gabi.

Pagkatapos ng briefing ay naglakad na kami patungo sa sasakyan. Habang naglalakad, nakita ko ang bawat ina, asawa, kapatid, at anak ng mga mandirigma ay humahabol ng yakap sa kanilang mga mahal sa buhay.

Hindi ko lubos maisip ang takot sa bawat isa sakanila. Umaasang bukas ng umaga, ay mayayakap nila ang mga ito muli.

Tumingin ako sa aking kanan kung saan kasabay kong naglalakad si Jonas. Walang ano ano ay niyakap ko siya ng mahigpit.

"Jonas!"

Nanginginig ang boses ko. Hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko.

" I'm proud of you, kid!"
Ani niya habang yakap ako ng mahigpit.

Tumingin ako sakanya.

" You have to promise me you're gonna be okay! Promise me!"

Alam ko namang sasabihin lang niya sakin ang gusto kong marinig pero alam naming dalawa na walang kasiguraduhan ang kapalaran namin ngayong gabi.

" I promise, kiddo! Stay strong! I'm right behind you."

Tumungo ito at hinalikan ang aking noo. Just like how he used to do nung bata pa ako when he tucks me in at night.

Napalingon ako ng biglang may humawak sa aking balikat. Si Claire, na nakangiti sakin.

" Claire, ikaw din you have to promise me na itutuloy natin ang plano natin mag bakasyon when all this is over please!!!"

Natawa si Claire sakin at yinakap ako ng mahigpit.

" I promise i'll be okay, Chlea. Ikaw tong matigas ang ulo kaya ikaw ang mag ingat! Tumingin ka lang sa tabi mo and I'll be right there fighting beside you."

Nakayakap lang ako sakanya. Ang kaaway ko, tagabantay ko, bestfriend ko, kapatid ko.

Lumapit samin si hunter at inakbayan kami pareho.

" Just think of it this way, I know this is the first battle of our lives, pero let's pretend like, we're not about to walk into a 100 year old battle and kunwari bonding natin to, di ba?" Ani ng bampira ng may ngiti sakanyang labi.

" Brett!"

Tinawag niya si Brett na nakatayo lang sa gilid.
Lumapit ito at sinama ni Hunter sa akbay niya.

" Okay, bro? I don't like you. I mean, i used to but you're pretty brave for a human. And for that? I welcome you to the squad!"

" You're out of your mind, you know that, right?"

Sagot ko kay Hunter.

" Well, he is pretty brave. So we're making an exemption! Plus I'm trynna get the positive vibes rolling! We can do this, Chlea."

Ngumiti ako.

" Well I guess, welcome to the crazy train, Brett!"

Ngumiti ito at naki akbay nadin samin.

"I'm honored!"
Pabiro nitong sagot.

Sa sandaling ito para lang kaming walang problema. Pinag masdan ko ang aking mga kaibigan. Ang camp.

Ang lahat ng ito, ang panghahawakan ko tonight.

Ang tawa ni Claire.
Ngiti ni Brett.
Mga biro ni Hunter.
Pagmamahal ni Jonas.
At ang sakripisyo ng mga lobo at Bampira para mabuhay kami ngayon.

" Chlea!"

Naputol ang train of thought ko bigla at napalingon  sa pag tawag ni Magnus.

"Oras na."