ELEVEN
Sophy’s POV
“Honey, pwede bang sa kwarto na tayo?” sabi k okay Marcus habang asa may pintuan. Nilakasan ko talaga para mapakinggang ni Suzanne.
Lumapit si Marcus sa kin at binuhat na ako paakyat.
Yung mga nangyari kanina. Ganito kasi yoon.. Nang makita ko si Marcus na tinitignan siya habang paakyat. Hindi ko nagustuhan ang expression sa mukha niya. Alam ko kaya lang ako sinubuan ni Marcus ay para pagselosin siya at inggitin hindi dahil na gusto niya lang. Nainis at nagalit ako.
Kaya nun habang ang atensyon ni Marcus ay na kay Suzanne na parang gusto niya itong habulin. Napansin ko na may bubug sa may paanan ko kaya ang ginawa ko inapakan ko sadya ito.
Yung sa hagdan naman..akala ko hindi na siya susundan ni Marcus sa may kusina..sasalubungin ko sana si Marcus sa mayhagdan pero nilampasan niya lang ako. Kaya inantay kong bumalik si Suzanne.
“Huwag kang mangarap na makukuha at maaagaw mo si marcus sa kin! Hindi ka na niya mahal! Kahit anong gawin mo hindind hindi na siya babalik sayo kalaiman man!” ang sabi ko sa kanya
Pero parang wala lang . ng lalampasan niya na ako at nakita kong hinilamos ni marcus ang palad sa mukha niya agad akong nagpatihulog sa hagdan.
Wala akong ideya kung ano ang tumatakbo sa isip niya pero hanggang ngayon naiinis at galit parin ako sa kanya..kahit kalian hindi niya sinubukan ipagtanggol ang sarili niya.
I really really HATE YOU SUZANNE MERCADO!
Bakit hanggang ngayon ikaw pa rin ang mahal ni Marcus?
