this chapter is for you...thank you sa pagbasa ng story ko...sobrang natuwa talaga ako..hope you like this chapter too....thank you so much
Mahirap talagang unawain ang galit na nararamdaman ng isang tao. Akala natin nakakatulong tayo pero hindi natin alam mas lalo lang natin itong nadadagdagan. Maaring nauunawan natin sila pero minsan hindi yon sapat para pawiin ang galit na nasa puso nila.
_______________________________________________________________________________
TWENTY-TWO
SOPHY’S POV
“Hi, Sophy! Good morning!” masayang bati sa akin ni Suzanne.
“Hmmp.” Ismid ko lang sa kanya at nagpatuloy sa pagsusulat ng kung anuman.
Hindi ko siya gusto at mas lalong hindi ko gusto ang ideyang ito na magkaklase kami ngayon school year na ito. Aaamin ko noon elementary medyo masaya na ako kasi kahit na kasama siya grupo eh hindi ko naman siya naging classmate kahit isang beses. Kaya thankful na rin ako. Pero ngayon…argh…I hate this whole idea! More even, I hate her!
“Is this seat taken?” she asked me in her so always called “sweet and innocent” voice.
I don’t answer her nor bother to look at her.
“Can I sit here?” she asked again na bahagya pang yumuko at inilapit ang mukha sa akin.
Nagpatuloy lang ako sa pagsusulat at hindi siya pinansin. Pero ramdam ko ang bawat kilos niya kaya alam ko na nakangiti siya sa akin. Her smile….napanlinlang na mga ngiti….I really hate her.
When she is about to take a sit “beside” me, somebody pulls her up…
“Hep.hep.hep” Oh, that voice. I know it belongs to her.
Kahit hindi na ko tumingin, alam ko na at kilalang-kilala ko na ang boses na yan.
“You’re not gonna sit there, sweetie.” I know she looks at me. “Baka mahawanan ka pa ng pagkabitch niya.” Bakas na inis at galit ang nasa tono ni Margarette.
“As if gusto ko siya makatabi.” I answered her, still not bothering to look at them.
“Halika na nga Suzanne at ayaw ko pang maging BITCH na tulad niya.” Sabi ni Margerette at hinila na si Suzanne palayo.
“Pero-” narinig kong protesta ni Suzanne.
“Hmmp.” Ismid ko.
At tuluyan nang hinila ni Margarette si Suzanne.
“Marami ako sayong ikukwento.” Narinig ko pang sabi niya.
Iniangat ko na ang ulo ko at nakita ko ang dalawang dakilang magbestfriend na naupo na sa napiling upuan ni Margerette.
I don’t care about them. I hate Suzanne ever since she appeared into this world. Simula ng dumating siya…inagaw na niya ang lahat-lahat sa kin.
Nang maging kaibigan naming siya…gusto na siya ng lahat lalong higit si Marcus..si Marcus simula noon una ko palang siyang makita…gustung-gusto ko na siya…yung iba ayos lang. As long na gusto sila ni Marcus walang problema sa kin. Maliban lang kay Suzanne. And, about that Margarette, hindi ko talaga gusto siya pero dahil pinsan siya ni Marcus ay okay lang sa akin. She is so brat and a bitch like me too. Ang disgusto namin sa isa’t isa ay mas lalong lumalala nang dumating si Suzanne. Dati civil pa kami pero nawala rin yoon.
Tiyak kaya magkaklase na naman sila ay ginamitan na naman ni Margarette yon ng lahat ng connections at yaman ng pamilya nila.
Whatever..i look at them angrily..I’ll do whatever it takes para mabawi ang lahat ng inagaw mo sa kin Suzanne….lahat-lahat…wala akong pakialam anuman ang mangyari sayo… Kaya ngayon palang magpakasaya kana…I swear…I will make your life a living hell!
“Huwag ka lang may gagawin hindi maganda o masama sa kanya.” Sabi ng malamig at may diin na tinig sa likod.
Natigilan ako. Kilala ko ang boses na ito. Ang boses ng taong pinakamahal ko sa lahat. Unti-unti ko itong nilingon.
“Marcus” ang tangi kong nasambit.
“Subukan mo lang saktan siya. Ako mismo ang makakalaban mo!” Sabi ni Marcus sa galit at pagbabantang tinig.
His stares makes me shivers. This is not his stares to me way back then. Dati kung tumingin siya sa akin ay punung-puno ng pag-aalala at pagmamahal kahit alam ko bilang kaibigan lang yon. Pero lahat ng iyon ay naglaho at palitan ng malalamig at galit na tingin.
“Marcus!” masayang bati ni Suzanne dito.
I see Marcus smiles to her. Nilampasan niya ako. Humarap ako sa kanila at nakita ko kung paano siya niyakap ni Suzanne at kung paano siya gumanti ng yakap dito.
Nayukos ko ang papel na hawak ko.
Then, there, this feeling I have towards her grow more.
I despise you Suzanne!
Babawiin ko ang lahat sayo at wala akong ititira isa man!
_______________________________________________________________
sensya if natagalan ang pagpost...lagi kasing busy-busyhan eh.
thanks for reading
