Harry Potter i Władca Magicznych

Wskrzeszenie Blacka

Granice posesji otoczone były trzymetrową ścianą świerków. Dawne zaklęcia ochronne niemal wygasły.

Wylądowali pomiędzy dwoma jodłami, których czubki stykały się na samej górze. Harry przyłożył rękę do żywopłotu i nie czując żadnego oporu przeszedł cały przez ścianę zieleni.

- Chodź - krzyknął do Hermiony - to tylko iluzja.

W ścianie ukazała się noga, a następnie cała postać.

- I każdy może sobie tak wejść?

- Teraz już tak. Czuję tu wygasłe zaklęcia. Nikt ich nie odnawiał. Na szczęście cały czas jest tu czar, który powstrzymuje mugoli od przebywania w pobliżu.

Szli przez park, mimo iż był on zaniedbany, można było rozpoznać tu ślady dawnej świetności. W końcu, po około 300 metrach, dotarli do dworku. Ściany były koloru beżowego, fasady i framugi okien brązowego. Na szczycie jednej z dwóch wieżyczek powiewała wystrzępiona flaga.

Harry pchnął ozdobne drzwi. Znaleźli się w jasnym korytarzu, na ścianach były świeczniki doskonale oświetlające przestrzeń. Pod nimi zawieszone zostały wieszaki na płaszcze. Na końcu korytarza, po prawej stronie znajdywały się dwie pary drzwi, a po lewej trzecie. Postanowili skręcić w lewo. Znaleźli się w sali mogącej pomieścić spokojnie koło 150 osób. Po prawej stronie stało kilka stolików i krzeseł dookoła nich. Resztę sali stanowił parkiet. Ściany tutaj pomalowane były na pergaminowo-kremowe, podłoga zrobiona była z drewna, ciemnej olchy. Na przeciwko nich było wyjście na ogród. Właściwie cała ściana była ze szkła więc można było oglądać, teraz zdziczały, ogród.

- Harry, tu jest wejście do kuchni - dziewczyna wypatrzyła drzwi koło stolików.- Tu muszą być jakieś skrzaty, inaczej byłoby tutaj więcej kurzu.

- Hmm, Hallo!? Chodź tutaj skrzacie!- krzyknął niepewnie Harry. Natychmiast rozległ się trzask i koło nich pojawiła się skrzatka. Miała na sobie niebiesko-biały fartuszek.

- Witam państwo Black, sir, jestem Brzózka. Czym mogę służyć, sir.

- Brzózko, pomyliłaś nas z kimś. Dostałem ten dom w spadku, nie jesteśmy państwem Black. Ja jestem Harry Potter, a to moja przyjaciółka, Hermiona Granger.

- Przepraszam sir, Brzózka nie wiedziała.

- Brzózko, kogo miałaś na myśli mówiąc o mnie panie Black?

- Edwarda, syna państwa Mariusa i Cyrenii Black, państwa tego dworku.

- Musiał zginąć podczas I wojny z Voldemortem. Nie miał potomka, pewnie dlatego posiadłość przypadła jedynemu żyjącemu członkowi rodziny. Syriusz mówił mi kiedyś, że po zaginięciu Regulusa, Grimmauld Place również przypadło jemu.

- A co miał dostać Syriusz od swoich rodziców?

- Dom w Wiltshire, teraz ma go Cornelia. Brzózko mogłabyś nas oprowadzić po dworku, zamieszkamy tutaj do końca wakacji.

- Oczywiście, sir, proszę za mną, sir.

Pierwsze drzwi, z korytarza, prowadziły do części mieszkalnej, drugie do piwnic. W domu było 10 pokoi, kaędy z łazienką, jadalnia, 2 salony, 2 gabinety, pokój do ćwiczeń fizycznych, pracownia eliksirów i około 12 pokoi wolnych, niespożytkowanych. Plus kuchnia i sala baletowa. Na strychu była tak zwana graciarnia, wrzucano tam wszystkie przedmioty niepotrzebne teraz a niezbędne w przyszłości, np. futra, lub klatki dla ptaków. Brzózka pokazała in też sad za domem. Młodzież wybrała sobie pokoje a następnie wysłała skrzatkę po ich rzeczy na Grimmauld Place.

- Musimy odnowić tutaj wszystkie zaklęcia.

- A myślałam, że w końcu będę mogła poleniuchować.