Just A Mistake ✔

Mistake 14

I am too shock yet overwhelmed when I heard what he said. Sinabi niya ba talaga ang mga salitang iyon? Totoo ba? Pero kahit ata isang malaking kalokohan lang para sa kanya ang mga salitang 'yun matatanggap at matatanggap ko parin dahil lang sa mahal ko siya.

"P-pa-anong s-sinabi mo?" Putol-putol na saad ko habang nakatingin sa kanya. Marahan siyang ngumiti saka hinaplos ng bahagya ang mukha ko.

"Alam kong mahirap paniwalaan ang mga sinasabi ko dahil sa mga nagawa ko sayo. Pero sana kahit paano maniwala kang mahal talaga kita. Hindi ko alam kung kailan,paano at saan,basta ang alam ko mahal kita. Mahal na mahal." Aniya sa malambing naboses saka ako binigyan ng marahang halik sa noo.

My heart melt by just hearing his words. Oh God. Mahal niya ako. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Basta ang alam ko lang masaya ako,masayang masaya dahil sa wakas,mahal na din ako ng taong matagal ko ng minamahal.

"H-hindi ka naman nagsisinungaling diba? Hindi ka naman nagbibiro lang? Mahal mo naman talaga ako diba? Diba? Sinabi mo na eh! Wala ng bawian!" Para akong bata na nagmamakaawa sa magulang niya na bilhan ng gustong-gusto niyang laruan. Bahagya ko pang hinampas ang dibdib niya.

Marahan siyang napatawa sa sinabi at ginawa ko. "Of course not wife. Hindi ko na kayang magsinungaling pa sa'yo. Naiintindihan ko kung bakit ganyan ka nalang kung makapanigurado. But trust me,I love you wife. I really do." Hindi ko na nagawa pang pigilan ang mga luhang kanina pa nagbabadya sa mga mata ko ng makumpirma kong hindi nga lang panaginip o guni-guni ang narinig ko mula sa mga labi niya.

Mahal niya ako. Mahal niya na ako. Oh god. I can't say anything. Para akong lumulutang sa sobrang kagalakan dahil sa mga sinabi niya.

Ito yung matagal ko ng hinihintay. Ang sabihin niyang mahal niya rin ako.

"Naniniwala ako. Naniniwala ako sayo Onyx. Kahit ano naman kasi atang sabihin mo patuloy at patuloy akong maniniwala sa'yo,dahil mahal kita. Mahal na mahal din kita Onyx." Makahulugang saad ko saka ngumiti.

Nakita ko naman kung paano sumilay ang saya sa mga mata at labi niya ng sabihin ko iyon.

"Damn." He muttered then kiss me hungrily. Agad ko namang tinugon ang mga halik niya.

Halik niyang sobrang nakakapagpabaliw sa akin. Napasinghap ako ng muli kong maramdaman sa loob ko ang muling pagkagising ng sa kanya. Hindi ko maiwasang mapahagikhik ng maalala kong hindi niya pala tinanggal iyon bago pa man kami makapag-usap. At ngayon,muli nanaman itong nagising sa loob ko na siyang nakapagpangilo sa akin ng sobra.

This,this is all I wanted. Him,me and and our future children. Ito lang naman ang hiling ko noon pa man. Ang makasama siya at ang mahalin niya ako. Iyun lang.

~~

"Miaka!" Tawag ko sa kanya ng mag-isa siyang pumasok sa coffee shop na pagkikitaan namin. Ngumiti naman siya saka patakbong lumapit sa akin.

"Kanina ka pa?" Tanong niya. Umiling ako kahit na hindi naman talaga. Ang totoo kasi niyan,kanina pa ako nandito. Naexcite kasi akong makita siya. Parang ang tagal na kasi simula ng huli kaming magkausap na dalawa.

Kagabi kasi ay naisip kong tawagan siya para naman sana magkabonding kaming dalawa. Namimiss ko na kasi siya,namimiss ko na yung maingay na Miaka na lagi akong bubungangaan sa pagkakamali ko minsan.

"Hindi naman. Wala ka bang pasok ngayon? Hindi ka kasi naka-uniform." Tanong ko sa kanya habang sinusuri ang suot niyang damit.

Pagak siyang tumawa saka umiling. "Meron,kaya lang hindi muna ako pumasok." Aniya na ipinagtaka ko. Hindi kasi kailanman naisip ni Miaka na magskip ng kahit na anong klase niya dahil ayaw niyang mamiss ni isang subject. Pero bakit ngayon ay hindi siya pumasok?