Moment That I Met U

Chapter 23: Aminan na!

"Alden!" Sigaw ko sa kanya. "Bumalik ka dito!" At sinunod naman nya ang sinabi ko, mabilis siyang nag lakad papalapit sa akin, "Alde-... Mmm" Biglang tinakpan nya ang bunganga ko.

"Shh... H'wag ka maingay, tara doon tayo sa likod." Tiningnan ko siya na may malaking mga mata,saan kaya nya ako idadala... Sabi ko sa akig sarili. Pag ako kinidnap nito marami akong witness dito kaya h'wag lang nya tatangkain.

He brought me to the fire exit of the restaurant, tinanggal nya ang kamay nya sa aking bunganga, at dirediretcho naman ako sa kakasalita. "Ibalik mo ako! Ibalik mo ako! H'wag mo ako i-kidnap!" I panicly said.

"At anong pumasok sa utak mo at tingin mo i-kikidnap kita?"

Oo nga noh... We just looked at each other, then suddenly I just laughed. And he started laughing, and eventually both of us started laughing at how stupid I sounded earlier.

After that whole thing, we decided to go back to that barbeque place we went to when we had another talk a week prior. "Kamusta yang isaw mo?"

I took a small bite out of it and I instantly became obsessed on how good it tasted, "infairness ang sarap ah, ba't iba yung lasa nito kumpara sa dati?" I took another bite of it.

"Syempre," he also took a bite of it, "special order." He continued enjoying his own isaw.

I on the other hand questioning what he said, "wala naman special dito," I checked on the menu once more para i-make sure na wala nga. "Wala nga. Paano 'to naging special?"

"Special yan, nilawayan ko muna bago ko binigay sa'yo." He said in a straight face not even turning to look at me.

Tiningnan ko ang isaw ko at nawalan ako ng gana sa sinabi nya, "seryoso ka!?" Para pa yatang masusuka ako.

"Hindi joke lang," he held up a peace sign while holding two more sticks of isaw for us to eat. "Bagong luto lang kasi kaya mas masarap." Paliwanag nya.

"Ito talaga..." Tinulak ko yung braso nya ng malakas, biglang sa sobrang clumsy ko muntikan pa ako mahulog sa kanya, literally. Buti nalang na pa kapit ako sa bicep nya.

Oh my gulay! Ang bicep! Grabe, kasing laki yata ng hita ko yung bicep ni Alden!

"Okay ka lang?" Tanong ni Alden sa akin at inalalayan nya ako para maka upo ulit ng maayos.

"Oo ayos lang..." Medyo nahilo sa laki ng muscle pero keri naman. I will survive. Ilang saglit napansin kong nakatingin parin sa akin si Alden, "Oh bakit?" At gamit ang labi nya tinuro nya sa akin ang hindi ko namalayan. Naka hawak parin pa pala ako sa braso nya.

Bigla kong binitawan ang maskular na bicep nya at nagsimula na akong mag init, ang hot na nga ni Alden ay este, ng panahon kailangan pa ba uminit pati ang mukha ko?

"Parang nag enjoy ka sa kaka-kapit sa braso ko." Grabe nakakahiya, "nagustuhan mo ba yung muscle ko?" Sige mang asar pa more... unti na lang, "Ang higpit pa naman ng kapit mo, hindi mo matiis. Nanggigil ba?" That's it complete suicide na talaga.

"Bahala ka na nga dyan." I said, getting the last two isaw sticks from his hand, and turning my back at him.

Nung naubos ko na yung dalawang natitirang isaw, kinausap nya ulit ako. "Ano sorry na?" Him reaching out his hand.

I gave him a quick squinted eye stare before forgiving him. "Sorry accepted." I grabbed his hand to return the handshake. A few minutes later I asked him about the stuff his Lola told me. "Dun sa..." I mumbled to Alden.

"Ha ano?" Tanong nya

"D-dun sa ano?" Mahina sabi ko, not really confident if I really want to ask what I had in mind, "yung tungkol sa sinabi ng Lola mo... Totoo ba yun?" Maayos na sana pero mas ginawa ko pang awkward para sa'min "matanong ko lang naman, you know, kasi, you know, I just want to know... Hahaha, so may katotohanan ba?"

Hay... Maine minsan matuto ka nga kung kelan mo isasara ang bibig mo.

"Yung sabi ni Lola kanina?" Inulit nya yung tanong para klaro, "meron bakit?" Bigla akong nag init na hindi ko nanaman maintindihan, meron daw, meron! "okay ka lang?" He asked.

Hindi ko namalayan na umakyat na pala sa cloud nine ang utak ko, "ha, psshhh, oo naman ako pa." Parang mali yata yung response sa tanong... "Pero Alden bakit ako?" tanong ko, puno ng question ang isipan ko.

"Especial ka sa'kin eh,"

"Special, parang yung isaw?"

"Parang ganun pero not exactly," sagot nya, nasabi ko ba yun out loud? "Yung sinasabi kong special ay yung, someone I admired, someone I look up to. A person who makes me grow and pushes me to become someone I want to be."

Nahiya naman ako sa lalaking ito, nakaka-nosebleed.

"Is what your saying true?" Maka sabay nga sa Ingles nya.

"Oo naman, whenever I see you at work, nagkaka energy ako para mag work even harder kagaya mo." He started acting all pumped up and ready to do some physical activity.

I laughed, "sira ka talaga, pero walang halong biro, admire?"

"Kailangan ko pa ba ulitin sa'yo?" He said disappointed that I didn't believe him. "Maine Mendoza, I admire you a lot."

"Sarap pakinggan, ikaw yata ang unang taong nagsabing ako ang role model nila." I felt pride in myself, "most influential person of 2016 goes to, no other than Maine Mendoza!" Nagsimula naman akong pumalakpak magisa na parang sira.

"Huy, don't get yourself too excited." Both of us looked at each other eyes, and soon, I found myself not just looking at his beautiful eyes but going past it and seeing all the sincerity and honesty he had within him.

At sa moment na yun, nag iba na ang tingin ko kay Alden, hindi ko na kaya itago, I cannot resist anymore. I still like Alden Richards.

Yes! sa wakas, na amin mo na rin! Magdiwang ang mga feelings ni Maine at finally open na siya sa ideya na in love nanaman ang Meng natin kay Alden!

"Habang nagtitinginan kaming dalawa biglang sumulpot si Alden sa aking fiesta sa utak, "ang ganda pala ng mga mata mo noh?"

Papikit-pikit pa more...

Wala akong magawa kung hindi mapa ngiti at kilig sa sinabi nya. "Talaga?" Kunwari na in denial para marinig lang ulit ang sinabi nya.

"Oo nga ang ganda ng mga mata mo."

"Alden h'wag mo nga ako bola-bolahin ng ganyan."

Na mula ako hindi dahil sa hiya pero sa compliments nya. "Palagi ka nalang namumula at umiinit kapag magkasama tayo, why is that?" He smiled, the smile that I couldn't resist, the same smile that kept my eyes from looking at him again and again whenever I had the chance.

Kuya hindi ba obvious, may c-r-u-s-h si bebe girl sa'yo! Tanungin mo na kasi, bilis na, it's your moment na.

"Maine, would you mind..." Ako naman tutok na tutok sa mukha nya, hinihintay na sabihin nya sa akin ang mga words na iyon. "Will you-"

"Yes Alden I would." I confidently told him.

"Talaga?" He looked surprised, "you would do that for me?" he looked astoundedly happy.

"Hindi mo ba ako narinig, yes nga!" I said once more.

"Thank you, thank you talaga!" He gave me a big hug, yung puso ko, teka lang kailangan ng defibrillator at huminto yata sa kakatibok. "Thank you talaga, I'm sure matutulungan mo ako para makuha ko ang puso ng isang girl I've been wanting to ask out."

"Wait ano..."