Έρωτας στους στίχους... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 7ο~

Σηκωθήκαμε με τον Νάιλ από τις πολυθρόνες περιμένοντας από τον Τζέισον να μας δώσει τις πρώτες του οδηγίες.

«Ακολουθήστε με! Δώρα άσε τη τσάντα σου στη γραμματέα μου κι εσείς παιδιά τα κινητά σας!» όλο αυτό μου θύμισε σχολείο, αλλά αφού έτσι λειτουργεί κάτι παραπάνω θα ξέρει.

Αφήσαμε τα πράγματά μας στη γραμματέα και μπήκαμε στο ασανσέρ μένοντας σιωπηλοί. Η αγωνία μου ήταν μεγάλη για το τι θα κάνουμε, όπως και ο ενθουσιασμός μου που θα κάνω κάτι εντελώς άγνωστο και πρωτόγνωρο. Παρόλο που ήταν θέμα λεπτών, δεν άντεξα να παραμείνω αμίλητη και να μην ρωτήσω.

«Που πηγαίνουμε κύριε Σταρκ;» τα παιδιά κοίταξαν τον κύριο Σταρκ περιμένοντας και αυτοί απορημένοι να μάθουν το προορισμό μας.

«Πρώτον Δώρα, να με λες Τζέισον και δεύτερον, όπως είπα πρέπει να δούμε αν ταιριάζουν οι φωνές σας. Δεν θα ποντάρω τα λεφτά της δισκογραφικής μου στη τύχη. Πρέπει εξάλλου και τα αγόρια να αποφασίσουν με σιγουριά αυτή τη φορά.» είχε απόλυτο δίκιο, δεν υπογράφεις συμβόλαιο στα τυφλά χωρίς να είσαι βέβαιος για επιτυχία.

Το ασανσέρ σταμάτησε και ένας μακρύς διάδρομος έκανε την εμφάνισή του. Περάσαμε από πολλές πόρτες, όταν σταματήσαμε σε μια που έγραφε από έξω " Στούντιο Δοκιμής 1" . Ο Τζέισον ξεκλείδωσε τη πόρτα αποκαλύπτοντας έναν μεγάλο χώρο με καρέκλες, μικρόφωνα, μουσικά όργανα, μια κονσόλα και μια κάμερα δίπλα στη πόρτα. Οι τοίχοι είχαν το χρώμα του ανοιχτού μπεζ και στο πάτωμα ήταν στρωμένο ένα κόκκινο χαλί.

«Νάιλ έφερες το τραγούδι;»

«Ναι Τζέισον το έφερα, αλλά η Δώρα πως θα τραγουδήσει; Δεν ξέρει το ρυθμό!»

«Ο Λίαμ μπορεί να μας βοηθήσει!» κοίταξα τον Λίαμ που είχε σταυρώσει τα χέρια του κάνοντας εμφανή τη δυσαρέσκειά του.

Με νόημα του Τζέισον πήγε στη κονσόλα και έπαιξε όλο το ρυθμό του τραγουδιού, μαζί με τη βοήθεια του Νάιλ να μου σιγοτραγουδάει τους στίχους για να καταλάβω το τραγούδι. Μπορώ να πω ότι έμεινα έκπληκτη, ήταν πολύ ωραίο. Όταν το τραγούδι τελείωσε, ο Τζέισον μας έδωσε από μία φωτοτυπία.

«Αυτό το τραγούδι το έγραψε ο Νάιλ ο οποίος είναι ο κιθαρίστας. Ο Λούις ασχολείται με τα πλήκτρα, ο Λίαμ απ' ότι κατάλαβες με τη κονσόλα και τα ντραμς και ο Χάρρυ είναι η φωνή μαζί με σένα.» εξήγησε καθώς τακτοποιούσε κάποια πράγματα γύρω μας.

«Τα άλλα παιδιά δεν τραγουδάνε;» ρώτησα, θέλοντας να μου λυθεί επιτέλους αυτή η απορία.