Έρωτας στους στίχους... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 19ο~

Το επόμενο πρωί η πόρτα του δωματίου μου χτυπούσε ασταμάτητα. Ανασήκωσα το κεφάλι μου βλασφημώντας για το άτομο που βρισκόταν πίσω από τη πόρτα, όταν μία μόνο σκέψη ήρθε στο μυαλό μου. Πως βρέθηκα στο κρεβάτι μου, αφού τη τελευταία φορά θυμάμαι να με παίρνει ο ύπνος στο καναπέ; Υποθέτω ότι ο Χάρρυ θα με ανέβασε. Κοίταξα τα ρούχα μου βεβαιώνοντας τον εαυτό μου ότι δεν χρειάστηκε να μου αλλάξει και ρούχα. Οι συνεχόμενοι χτύποι της πόρτας μου θύμισαν ότι κάποιος περιμένει την έγκρισή μου για να μπει μέσα.

«Ποιος είναι γαμώτο πρωί, πρωί;» η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα η Κάθριν χαρούμενη «Το καλό που σου θέλω να έχεις έναν σημαντικό λόγο που με ξύπνησες.!» ανακάθισα καλύτερα στο κρεβάτι και ακούμπησα τη πλάτη μου στα μαξιλάρια.

«Γιατί κοιμάσαι με αυτά τα ρούχα;» ρώτησε καθώς καθόταν στο κρεβάτι.

«Μεγάλη ιστορία, θα σου πω μετά όταν ξυπνήσω! Τι θες;»

«Πες και καμιά καλημέρα βρε!»

«Καλημέρα! Τι θες;»

«Κανονικά δεν θα έπρεπε να σου πω γιατί δεν μου μιλάς ωραία!» σταύρωσε τα χέρια της πεισματικά προσποιούμενη ότι θύμωσε.

«Αφού θα μου πεις για τον Νάιλ, λέγε!»

«Καλά εντάξει! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που θέλω να σου πω!» την κοίταξα με απορία. «Μήπως ξέχασες κάτι σήμερα;» η σιωπή μου προς απάντηση στα λόγια της «Είναι 1 Φεβρουαρίου σήμερα Δώρα, μου είχες πει να σου το θυμίσω!» σκέφτηκα λίγο ακόμα όταν συνειδητοποίησα τι εννοούσε.

«Ο Χάρρυ έχει γενέθλια!» σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι μου και μπήκα στο μπάνιο. «Ετοιμάζομαι και πάμε για ψώνια!» της φώναξα καθώς έμπαινα στη μπανιέρα. «Πήγαινε στον Νάιλ και πες του να ξεκινήσουν τις ετοιμασίες για την έκπληξη!» άκουσα τη πόρτα να κλείνει σε δευτερόλεπτα.

Έκανα στα γρήγορα ντουζ, έπλυνα τα δόντια μου και βγήκα από το μπάνιο. Φόρεσα ένα ανοιχτόχρωμο τζιν με σκισίματα, το μπλε σκούρο πουλόβερ μου και τα μαύρα μποτάκια μου. Ίσιωσα τα μαλλιά μου, πήρα κινητό, το μαύρο μου μπουφάν, τσάντα, πορτοφόλι και κατέβηκα στο σαλόνι βλέποντας τη Κάθριν να με περιμένει με τον Νάιλ.

«Καλημέρα Δώρα!»

«Καλημέρα Νάιλ! Ο Χάρρυ;»

«Πάνω, κοιμάται ακόμα!»

«Ωραία! Εμείς φεύγουμε να πάρουμε δώρο και τούρτα κι εσύ με τα παιδιά πηγαίνετε τα υπόλοιπα στου Λίαμ. Να μην σας δει καθόλου σήμερα! Εγώ θα είμαι έξω μέχρι τις 6:00! Μετά να κανονίσεις μαζί του να βγείτε έξω και στις 9:00 θα γίνει η έκπληξη! Θα αναλάβουμε εμείς τη διακόσμηση!» ο Νάιλ με παρακολουθούσε με προσοχή. «Τα δώρα μας θα του τα δώσουμε αύριο γιατί σήμερα θα γίνεται χαμός λόγω του κόσμου! Στις 9:00 ακριβώς να είστε εδώ, οκ;»