Έρωτας στους στίχους... [H.S. & X❤O]

~Κεφάλαιο 3ο~

Άκουσα τη πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει και γνωστά ανήσυχα βήματα να κατευθύνονται προς το παράθυρο. Η κούραση που ένιωθα ακόμα ήταν τόσο μεγάλη που με δυσκολία μπορούσα να ανοίξω τα βλέφαρά μου. Ήταν σαν να κοιμήθηκα μόνο μισή ώρα. Η μαμά μου σήκωσε το πατζούρι, επιτρέποντας στις ακτίνες του ήλιου να εισβάλουν στο δωμάτιό μου ενοχλώντας τον ύπνο μου. Έχωσα το πρόσωπό μου κάτω από το μαξιλάρι μουγκρίζοντας σαν μικρό παιδί που πρέπει να πάει σχολείο.

«Άντε παιδί μου σήκω! Μεσημέριασε!» η μαμά μου από τη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα κατάφερε να υιοθετήσει το ελληνικό στοιχείο με ιδιαίτερη άνεση και μου το αποδεικνύει κάθε μέρα.

«Τι ώρα είναι;» μουρμούρισα μέσα από το μαξιλάρι μου.

«Πάει 12:30 η ώρα. Άντε θα χάσεις όλη τη μέρα!» ακούγοντας τη γνωστή ατάκα που μου φέρνει πάντα σαν δικαιολογία, έβγαλα το πρόσωπό μου από το μαξιλάρι αλλάζοντας πλευρό.

«Και τι να σηκωθώ να κάνω βρε μαμά; Άσε με να κοιμηθώ!» είπα παραπονεμένα σκεπάζοντας το σώμα μου καλύτερα παρά την αφόρητη ζέστη.

«Έχεις κλείσει τουλάχιστον 11 ώρες ύπνου. Δεν χόρτασες; Που τον βάζεις τόσο ύπνο;» συνέχισε κάνοντας τη συζήτησή μας να μοιάζει ρουτίνα κάθε πρωινό.

«Στη τσέπη μου. Μαζί με την υπομονή που έχω και δεν σε διώχνω από το δωμάτιο!» ύψωσα ελάχιστα το τόνο της φωνής μου ξεφυσώντας.

«Ηρέμησε Δώρα!» είπε ανήσυχα. «Η Κάθριν είναι στη κουζίνα, είπε ότι θέλεις να μας μιλήσεις για κάτι!» συνέχισε με ήρεμο τόνο θέλοντας να ελαφρύνει και τη δική μου κατάσταση.

«Καλά έρχομαι!» απάντησα καθώς έφευγε από το δωμάτιο.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου βαριεστημένα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο. Έπλυνα το πρόσωπό μου για να ξυπνήσω και έπιασα τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά. Τελειώνοντας, πήγα στο κουζίνα λαμβάνοντας τη μυρωδιά τη φρέσκιας βάφλας με μέλι. Κάθισα στο τραπέζι δίπλα στη Κάθριν ξεκινώντας να τρώω λαίμαργα τις τρεις βάφλες στο πιάτο μου

Ύστερα κάθισαν και οι γονείς μου απέναντί μας έχοντας την αναμονή ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Δεν ήθελα η Κάθριν να τους προειδοποιήσει ότι κάτι συνέβη, μπορεί να έχουν σχηματίσει λάθος άποψη για το θέμα που θέλω να συζητήσω μαζί τους. Οι αρνητικές σκέψεις θα βρίσκονται στη κορυφή του μυαλού τους και δεν ξέρω τι μπορεί να έχουν πλάσει με τη φαντασίας τους όση ώρα περίμεναν. Έτσι χωρίς να χάσω χρόνο ξεκίνησα να τους εξηγώ το επεισόδιο με τον κύριο Σταρκ. Τελειώνοντας όμως παρέμειναν σκεπτικοί όταν η μαμά μου έκανε την αρχή.