Sevgili kendim;
Hiçbir şey planlandığı gibi gitmiyor.
Hüznü, utancı, kırılganlığı gün ve gün arttığında, tepkisizliği kırılmış bir cam biblo gibi.
Dokunsam tuzla buz olacak.
Ona ne ailem gibi zehir olabiliyorum ne de karanlık kadar iyi gelebiliyorum.
Dakikalar birbirini kovalarken, hayattan uzaklaşışını izlemek beni mahvediyor.
"Çok geç olmadan günahlarını sırtlasam ufak bedenime," diyorum.
"Nasılsa kul değil, günah yanar."
Günahları gözlerimde yanıyor.
O, gökyüzünde asılı kalan yalnız yıldızım, kalbim, ruhum, kahramanım...
Ağabeyim...
Avuçlarımdan kayışını izleyip de bir şey yapamamak çok acı.
Kendini her geçen gün biraz daha kaybediyor.
Anne ve babam bir yana, arkadaşları ile de konuşmuyor.
Sorun şu ki,
Onu kendisi bile anlamıyor.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
