Sevgili kendim;
Nasıl da çok ihtiyacım vardı ona.
Şimdi içimde büyüyen soğuk parçam kırıklarla dolu.
Bazen rüyalarımda görüyorum gülüşünü.
Bazense beni bu gülüşten mahrum bırakan uyanışlara lanetler okuyorum.
O kadar yalnız uyanıyorum ki.
Üzerime vuran tan ışığının soğukluğundan ölesiye korkuyorum.
Biliyorum.
O hiçbir zaman gitmek istememişti.
Bedeni yabancılık çekerken bile, ruhu Azrail'e direniyordu.
Ancak zaman, geleceğimizi lime lime kıydığında, artık çok geçti.
Onda takdir ettiğim ve örnek aldığım devasa güç,
Direnemedi...
Pes etti.
Ve daha kötüsü.
Ben onun,
beni ansızın terk edeceğini en başından hissetmiştim.
Sevgiler, Büşra.
