Sevgili kendim;
Bugün ona, onu artık sevmediğimden söz ettim.
Uzun bir açıklama gerekti.
Ve tonlarca yalan...
Zifiri acı yük, kalbimin üzerine şiddetli bir şekilde yağarken ilk defa yalanın ağırlığını hissettim.
Oysa ayrılık, bu denli can yakmamalıydı.
Çünkü ölümün keskin haberi bizi çoktan ayırmıştı.
Tanrı aşkına...
İnsan kazalar geçiriyordu, insanlar ailelerini yitiriyordu, insanlar hastalanıyordu, insanlar evsiz kalıyordu.
Kahredecek onca hayat varken şu dünyada, ayrılık bu kadar incitmemeliydi.
Çelimsiz bedenim, onun gözyaşlarında ezilirken utancımdan milyonlarca kez parçalandım.
Kollarım, hüzün dolu bir günahı daha kucakladı.
Bir kez daha hayata yenilmiştim.
Ama bu, her şeyden doğru olandı.
Benden nefret etmesi, cenazemde ağlamasından kötü olamazdı.
Fakat yanıldım.
Günler sonra geçer dediğim acım bir türlü geçmedi.
O an anladım ki, o hayatımın ta kendisiydi.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
