Sevgili kendim;
Uykum var.
Uyuyamıyorum.
Uyku hapları, gözleri açık kâbuslarımı süslüyor.
Sevdiklerimin hayaletlerini boğuyorum.
Açlık, duygularıma dolanırken susmaktan başka bir şey gelmiyor içimden.
Yemek yemek için çılgınca bir istek duymak ve bunu artık bir gramı bile kaldıramayan miden yüzünden yapamamak, en az gözyaşlarım kadar utanç verici.
Midem bulanıyor.
Şimdi elimde bir kitap, Herakleitos şunu diyor:
"Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir."
Peki bir şey sorabilir miyim?
Sürekli bir değişimin içerisinde olan bu dünyada veya her şeyde...
Ben hangi roldeyim?
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
