Sevgili kendim;
Yelkovan, akrebi büyük bir sakinlik ile takip ediyor.
Bense, gözaltı torbalarım arasında, karşımdaki fildişi rengi duvara bakıyorum.
Yakında yıkılacağını sezdiğim hayatımın, çatlaklarını ezberledim bile.
Çatlaklar kanadı yaralı bir kuşu tarif ediyor sanki.
Kendime benzetiyorum.
Ağabeyimin oluşturduğu boşluğun yarası acı bir şekilde kapanıyor.
Sıcacık bir çorba geçiyor, yutağımdan usul usul.
Kalbim, ona yer bulamayacağı için tedirgin.
Kahkahaları yürek burkan tuzun attığı çığlıklar, boğazımı yırtıyor.
Hıçkırıklarım, genzime yapışan çorbanın keskin tadına ilişirken iç çekiyorum.
Zorla yemek,
Beni mahvediyor.
Onu da kaybedeceğim için korkuyorum.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
