Sevgili kendim;
Bugün her zamankinden daha yorgundum.
Ailem bir süre okula devam edemeyeceğim hakkında bir takım düşünceler zırvalıyor.
Ne hakkında konuştuklarına anlam vermek istemiyorum.
Bu beni sandığından daha çok yoruyor.
Saatlerce odamda bulunmak ve burada ruhuma son vermek istiyorum.
Yeni insanlar başıma bela açmışken bu oldukça imkânsız kalıyor gerçi.
Serzenişleri artık çekilmez olmaya başladı.
Güzel olduğumu da duymak istemiyorum.
Çünkü değilim.
Bu, hayali parlak simlerle çevrilmiş, birkaç işe yaramaz fikirden ibaret.
Biliyorum.
Ayaklarımın bedenimi taşımaz olması da ayrı ve can sıkıcı bir konu daha.
Günler geçmek bilmiyor.
Bazı şeylerin hem farkındayım, hem değilim.
Tuhaf.
En az, hala nefes almam kadar.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
