Sevgili kendim;
Bugün, usul usul dışarıyı seyrettim.
Sessizdim.
Benim avaz avaz susuşumu, göçmen kuşları bastırdı.
Gök maviydi.
Kuruyan yaprakları süpüren insanlar, birbirine gülen sevgililer, anne ve babası ile ilerleyen çocuklar...
Sadece baktım.
Görmek yüreğime indi, temiz hava ciğerlerime son kez dolarken.
O an, kirpiklerimde titreşip çeneme doğru süzülen iki yakıcı damlayı tenimde hissettim.
Dizlerim bedenimi taşımadı.
Rüzgâr umutlarımı savurdu.
Canım bağırırken ağır hareketlerle pencere kenarına çöktüm.
Elim pervaza takıldı.
Ve parmaklarım, benden bilinçsizce kaydığında, içli içli ağladım.
Ölüm yakındı,
ben yalnızdım.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
