Sevgili kendim;
Soğuk ve başıboş adımlarım, yine onunla bir olduğum tek mekâna doğru yol aldı bugün.
Ben ulaşmıştım ulaşmasına ama,
O yoktu.
Ve yokluğunun oluşturduğu bu soğuk his beni mahvediyor.
Donuyorum.
Çevremdeki kalabalığın arasında öyle üşüyorum ki, onların benden teker teker uzaklaştıklarını görmeye bile katlanamıyorum.
Gidiyorlar, kulaktan kulağa içler acısı halimi yayıyorlar.
Artık o kadar dayanılmazım ki, yüzüme çekingence ve korkarak bakıyorlar.
Kimsenin ben ve devasa kilolarım hakkında konuşmadığının farkındayım.
Bana baktıklarını hissedebiliyorum.
Bu iyi mi, kötü mü bilmiyorum.
Delirmek üzereyim.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
