Sevgili kendim;
Üzeri küf tutmaya başlamış birkaç günden sonra yine onu gördüm.
Gülümsüyordu.
Yüreğimdeki soğukluğa alev olacak gamzeleri belirgindi.
Gözlerine daldım sonra.
Yandım, küllerim ruhumun ciğerlerine doldu.
Bir kez daha ölüyormuşçasına öksürdüm.
Bir serseri, bir suçlu, bir katil, bir şeytan, hatta aşağılık pisliğin teki olabilirdi.
Fakat öyle bir bakıyordu ki, kalbindeki güzel kalan tek şey -abim- gülüşüne yansımıştı sanki.
Sonra kollarından sürüklendi gözlerim, ruhum asılsız çabalarında direnmek istedi lakin yenildi.
Bakışlarım, aşkla gülen gözlerin rotasına kaydı.
Bir yalancı olması için dua ettim.
Geçen gün gördüğüm zayıf kız ve ona bakan güzel gözler.
Tıpkı benim ona baktığım gibi.
Tıpkı bir zamanlar ağabeyime baktığı gibi.
Benden daha güzel gülen, benden daha güzel konuşan,
Benden daha zayıf kıza.
İncinmesinden korkan bir sevgili misali bakıyordu.
İşte tam o an.
Saat, yediyi otuz beş dakika geçerken...
Bilenmiş olan duygularım nefesimi kesti.
Öyle bir öldüm ki,
Ruhumdaki cansız kızı, iliklerime kadar hissettim.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
