Sevgili kendim;
Elimde olsaydı onu her şeyden ve herkesten daha çok severdim.
Eğer yapabileceğim bir şey olsaydı, sarılmak istediği umudu olmak isterdim.
Onun için, sıradan insanların bulunmadığı bir dünya inşa ederdim.
Yaşamak için atlamıştı ya,
Şu an yanımda bulunsaydı, yakalarından tutar "Yaşamın benim!" derdim.
Bağırırdım, kendine gelmesi için yalvarırdım.
Göz yaşlarından öperdim sonra.
Ona, yaşadığını sanan insanlara inat, canlı kalmasını söylerdim.
Elimi bırakmasaydı şayet,
Onunla sonsuzluğa adım atmaya bile razıydım.
Oysa şimdi yalnız ve bir başımayım.
Yanımda koşmasını istediğim o kişi yok.
Öfke mi bu hissettiğim yoksa fazla mı düşünceliyim?
Emin değilim.
Ona özür dilediğimi ilet lütfen,
Ölmeden evvel,
Kuru bir iyi geceler bile diyemedim.
Sevgiler, Büşra.
