Hoofdstuk 2

105 3 0
                                    

Die avond was het weer voetbal ik wou oefenen en het ging niet, mijn papa keek naar de voetbal. Het was Nederland tegen Brazilië. Na nog geen dertig minuten was het al 0-5 voor Nederland ik stuurde naar Christophe go go go Nederland goed bezig 0-5. Maar Christophe kon er niet mee lachen we kregen ruzie. Ik kon het niet snappen dat hij gewoon voor zo een stomme voetbal kon boos worden. Ik liet me gaan ik schelde hem uit ik maakte hem zwart maar daar heb ik nu spijt van. Die avond heb ik mij nog uitgeschreven van de zangwedstrijd want het was Christophe die mij hoop gaf, die mij steunde maar daar geloofde ik niet meer in. Mijn mama was niet blij dat te horen, ik kreeg tot aan de vakantie huisarrest. Ik kreeg de volgende ochtend een bericht van Christophe precies of dat er niks gebeurt was. Ik vertelde hem dat ik de zangwedstrijd had afgezegd hij vond het erg en zei dat ik mij terug moest inschrijven maar dat hielp niet ik had geen zelfvertrouwen meer. "Komaan Amber schrijf je terug in je gaat een te grote kans laten schieten." Zei Christophe. Hij zei dit wel duizend keer waardoor ik besloot om mij terug in te schrijven. Ik belde de mensen van de wedstrijd ze wouden mij niet meer aannemen want ik was al ingeschreven geweest en dan weer uitgeschreven. Ik bleef zagen zo dat ik terug mocht mee doen aan de wedstrijd. 5 dagen later vertrokken we op vakantie het was heel warm. 4 uur lang in de auto het enige dat door mijn hoofd spookte was van zal ik het goed doen, zal ik in de finale zitten, zal ik een ronde door geraken? Mijn moeder zei dat alles in orde kwam maar ik wist dat het zo niet was. Eindelijk eten ik kon de auto niet meer zien en de muziek niet meer horen altijd bobo dat ben ik nu zat gehoord.  Jammer genoeg waren we in Nederland alleen maar frieten niet dat ik iets tegen de Nederlanders heb. Na twee uur rijden in de auto komen we toe op het vakantiepark. "Mama ik heb honger en dorst!" zei mijn kleine broer. "We zullen straks iets gaan drinken Thomas" zei mijn moeder. Thomas was een verwend nest hij krijgt alles wat hij wil, hij wil naar de speeltuin dan gaan we naar de speeltuin en dat was met alles zo. Thomas kreeg zijn drinken en we gingen naar onze bungalow. Het was groot en ruim er zat wel hier en daar eens een spinnetje maar die deed mijn papa wel weg. In de avond gingen we naar het parkrestaurant het was misschien net het restaurant waar je alleen frieten en pizza's kon eten maar het was niks. Ik zag een jongen naar buiten lopen hij werkte daar want hij bracht al het service voor de afwas weg. De deur bleef open ik kon niet stoppen met denken aan die jongen. Hij bleef heel vaak komen en hij keek mij altijd aan en lachte ik voelde mij goed, ik voelde mij verliefd. Na het eten mochten we nog iets drinken. Ik wachtte tot die jongen terug was en ging iets halen hij stond daar glazen weg te zetten en nam mijn bestelling af. " Graag een sinas alstublieft.": zei ik en ik bleef naar hem kijken tot ik mijn drinken gekregen had. Ik ging terug naar de bungalow want mijn ouders waren al verder. De jongen van het restaurant kwam achter mij aan en zei: "Heb je zin om is te gaan fietsen?"

VakantieliefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu