Hoofdstuk 34

22 2 0
                                    

Ik bleef even stil staan om na te denken wat ik nu juist zou moeten doen. Ik wou wel naar Jels gaan maar hij zou het nooit begrijpen en me geloven dat Christophe mijn beste vriend is. IK besloot om dan gewoon naar huis te gaan. Onderweg kreeg ik een berichtje van Jels.

 Jels: Amber ik moet je spreken tis nog al dringend.

Ik was te blij dat hij mij wou spreken maar ik besefte ook dat hij gewoon Amber zei en dat het geen koos naampje was dus de stres kwam al op

Ik: Is goed! Kom naar ingang park.

Ik ging naar de ingang van het park en wachten daar tot Jels er eindelijk was. Ik zat op een bankje en Jels kwam naast me zitten. "Het is beter dat we stoppen Amber. Wij hebben toch geen toekomst en het is beter dat we nu stoppen dan dat we nog een tijdje ongelukkig samen zijn." zei hij en hij stond recht en ging weg. Meende hij dit nu echt ik wil dit helemaal niet. En was hij dan ongelukkig met mij? Ik snapte er helemaal niks van. "Jels was je dan zo ongelukkig met mij? Laat je mij nu serieus zitten! De jongen van daar juist is mijn beste vriend je moet er niet meer acheter zoeken. Ik hou van jou en van niemand anders!" ik riep het een beetje te luid want iedereen keek me nog al raar aan. Hij draaide zich om en ik zag gewoon dat hij tranen in zijn ogen had. "Het is beter zo Amber je vind wel een betere jongen dan mij." Hij liep verder en ik begon te weenen. Het laatste dat ik wou was hem verliezen maar daar was het nu te laat voor ik was hem kwijt. Voor goed. Ik had nooit gedacht dat liefde zo een pijn kon doen, dat het zo hard kon kwetsen, dat het iemand zo hard naar beneden kan brengen. Ik ging al weenend naar de bungalow en Christophe kwam direct naar mij gelopen. Hij pakten mij vast en knuffelde mij waardoor ik nog harder begon te wenen. Ik zakte zo wat door mijn benen. Ik kon het niet aan om die pijn te voelen. Christophe zetten me op de zetel en zag er nog al bang uit wat ik ook wel  begrijp waarschijnlijk heeft die mij nog nooit zo gezien. Hij bracht me een glas water en verplichte me om het hele glas op te drinken. Hij liep de kamer nog eens heen en weer en kwam dan naast mij zitten. "Wat is er gebeurd Amber? Ik heb je nog nooit zo gezien dus het moet echt erg zijn?" zei hij nog al bang.

VakantieliefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu