Vakantieliefde

Hoofdstuk 25

Na een uur werd ik wakker gemaakt door mijn mama.  Ik keek naar mijn horloge en ik zag dat het al laat was in de avond maar echt heel laat en ik besefte dat ik in het ziekenhuis zou moeten geweest zijn. Ik sprong recht en ik pakten alles bij elkaar maar toen hield mijn mama mij tegen. "Wacht even Amber ik heb niet zo een goed nieuws." Zei mijn moeder. Ik werd bang en kreeg tranen in mijn ogen. Zou Jels dood zijn? Ik antwoorden mijn mama: " wat is er mama wat is er gebeurd?" Ze keek me nog al droevig aan. "Het gaat niet goed met Jels hij heeft veel bloed verloren ze zijn hem nu aan het opereren en aan het testen." Zei ze. Ik wist niet wat ik hoorden. Had ze nu echt gezegd dat het niet goed met hem ging? Dit was allemaal mijn fout als ik niet moeilijk gedaan zou hebben dan was dit allemaal niet gebeurd en konden we nu gelukkig op date gaan. Ik zou me dit nooit vergeven. Ik was beter gewoon thuis gebleven want nu vecht de jongen waarvan ik het meest hou voor zijn leven. "Ik wil naar hem toe gaan mama! Ik moet naar hem toe!" zei ik ze antwoorden er direct op: "Ik zal je brengen ik weet ongeveer waar het ziekenhuis hier is." Ik was verbaasd dat mijn mama zo positief reageerde want ik had eerder gedacht dat ze het niet toe ging laten door dat ze wou dat ik Jels nooit meer zag. Maar het was oke ze wou me brengen en daar mocht ik blij om zijn. Ik pakten mijn spullen en vertrok samen met mijn mama naar het ziekenhuis. Ondertussen was het al middernacht gepasseerd en mijn mama begon wat moet te worden. Toen ik aan kwam gaf ik mijn mama zonder nadenken een kus op haar wang en liep direct naar binnen. Aan de infobalie vroeg ik waar Jels was en ze riepen iemand die me er naar toe kon brengen omdat ze zagen dat ik nog al in shock was. Eens we aan kwamen in de ruimte waar hij was zag ik hem daar zo liggen met kabels en een hardmonitor. Ik mocht jammer genoeg niet naar binnen omdat ik geen familie was dus ik wacht op zijn ouders. Een paar minuten later ging er een alarm af in de kamer dat Jels lag... zijn hard stond stil...