Vakantieliefde

Hoofdstuk 35

Ik  wist niet wat ik aan Christophe wou zeggen. Ik wou er het liefst ook gewoon niet over praten. Het enige dat ik wou is Jels gewoon terug krijgen maar hij wou niet meer en dat is zijn keus. Ik kan er niks aan veranderen en het zal ooit wel beter met mij gaan als we terug in België zijn. Op dit moment kon ik er niet aan denken ik wou hem gewoon terug was dat dan zo moeilijk?! Het was zo mooi wat we hadden. Buiten dan de momenten dat hij in het ziekenhuis lag maar zelfs toen was hij nog aan mijn zij en was hij mijn jongen. Ik keek Christophe aan en begon te huilen want ik was ergens blij dat hij nu bij mij was want nu moest ik helemaal er alleen door komen. Christophe pakten mij vast en ondertussen probeerde hij mijn gsm te pakken. Ik weet niet waarom maar ik liet het toe dat hij die nam terwijl ik dat normaal nooit toe laat. Hij liet me los en ik zag dat hij iets aan het typen was maar ik had geen fut om het te bekijken of tegen te houden. Toen hij klaar was legden hij mijn  gsm weg en pakten mij terug vast. "Het komt allemaal wel goed Amber, ik zorg er wel voor ik beloof je dat!" zei Christophe. Ik knikte eens en pakten mijn gsm en oortjes. Ik zetten don't let me down op en ging rustig terug liggen. Als ik mijn ogen sloot zag ik beelden van Jels. Onze eerste ontmoeting, het fietsen, het moment in het ziekenhuis. Ik probeerden mijn ogen open te doen maar het lukte mij precies niet... Mijn ogen plakten precies dicht waardoor Jels steeds te zien was. Eindelijk lukten mij het om mijn ogen open te krijgen en op dat moment kreeg ik een berichtje binnen...