Vakantieliefde

Hoofdstuk 23

Ik geraakten in paniek want ik wist niet meer wat ik moest doen en ik wist ook niet of hij dood was of levend. Na een paar minuten stond de ambulance aan de deur. Ik riep ze heel luid dat ze naar boven moesten komen want ik zou Jels niet willen verlaten, ik ga niet van zijn zij weg. Ze kwamen direct naar boven en 1 ambulancier ging met mij aan de kant staan. "Het komt goed met je vriendje. Laat de verplegers nu maar hun werk doen en dan beloof ik u dat alles oke komt." Zei de ambulancier terwijl hij mij probeerde te kalmeren en te garanderen dat Jels het wel overleefd. Ik zelf had er niet echt veel hoop en moed in want Jels had echt veel bloed verloren en ik kreeg hem niet wakker. Ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten. Ze legden Jels op een zo een lopend bedje en reden hem weg naar het ziekenhuis. Ik mocht niet mee gaan omdat ik geen rechtstreekse familie was ofzo. Ik wist niet wat ik dan moet doen want het liefst was ik bij Jels zelf maar ik mocht niet mee. Ik zag zijn gsm liggen en besloot om te zien of ik het nummer van zijn ouders konden vast krijgen. Ik pakten zijn gsm en ik zag dat er een code op stond. Welke code zou dat kunnen zijn? Ik probeerde zijn verjaardag maar dat was het niet. Ik probeerden nog andere codes maar niets was het juiste. Toen bedacht ik plots dat ik nog 1 datum niet had geprobeerd. Het kon de datum zijn van de dag dat we samen waren. Ik gaf de code in en het was fout. Hoe kon dat ik weet echt niet meer welke code het dan zou kunnen zijn. Ik dacht na en bleef nadenken tot ik na 2 minuten dacht dat hij onze eerste ontmoeting ook had kunnen zetten als code. Ik tikt het is en yes ik zat in zijn gsm. Ik vond het wel schattig dat ik toch wat in zijn leven kon zijn want hij zetten mij als zijn code. We hadden nog geen foto's samen dus kon ik nog niet als zijn achtergrond zijn ook al wist ik niet of die dat zou doen. Maar maakten niet uit ik zocht het nummer van zijn ouders en belden ze en zei hun wat er gebeurd was.