Na een half uur stappen in het dorp deden mijn benen zot veel pijn. Ik hoopten dat ik ergens binnen geraakte van jeugdherberg of zo waar ik gratis of goed koop kon overnachten. Ik besef dat dit een moeilijke opdracht is om dat te vinden maar ik blijf proberen. Ik ga elke hotel en jeugdherberg binnen maar ik kan nergens voor 10 euro blijven. Toen ik vertrok bij de bungalow heb ik niet na gedacht dat het leven geld kost en ik maar 10 euro op mijn bankkaart heb. Eens ik wat verder was van het park heb ik beseft dat ik geen geld bij had maar het was al te laat om terug te gaan naar het park en de bungalow om geld te zoeken want dan zouden mijn ouders me kunnen betrappen. Een uur later gaf ik het op ik ging wel op een veldje slapen of zo want ik kon nergens slapen omdat ik minderjarig was en ik niet genoeg geld had. Niemand kon me helpen, niemand zal me begrijpen, niemand zal me toe laten want als ik achter de receptie stond van zo een jeugdherberg of hotel en ik zie een minderjarige dat dan nog eens een Belg is ik zou die ook niet toe laten want ik zou zelf beseffen dat er iets niet klopten. Ik ging dus op zoek naar een veldje want ik nam de mensen van de hotels en de jeugdherbergen niks kwalijk. Na 10 minuten stappen zag ik een veldje waar ik gemakkelijk kon overnachten. Ik hoop dat het niet gaat regenen deze nacht want dan word ik nat en niet een beetje. Ik pakten een dekentje uit mijn koffer die ik toevallig had weg gestoken maar ik mag blij zijn dat ik het gedaan heb want kijk ik heb geen plaats voor te slapen. Ik pakten het deken en legde hem op het grasveldje neer en ging er op liggen. Ik pakten mijn oortjes en een reep chocolade en luisterde naar muziek terwijl ik naar de hemel staarden. Na een paar minuten viel ik in het slaap. Plots werd ik wakker en ik zag dat het al donker was. Ik wreef in mijn ogen om dat ze nog wat dicht plakten en toen zag ik iets ik zag een schaduw, een schaduw van een persoon. Ik ging rechtop zitten en toen hoorden ik het volgende gezegd worden: "Dag prinses! Nooit gedacht dat jij zo een bad girl was en jij weg loopt van huis. Wat is er gebeurd? Ik ben wel blij dat ik je terug gevonden heb!" Die stem kwam me zo bekend voor. Ik kreeg een rilling en pakten mijn gsm en zetten mijn zaklamp aan. Ik scheen met mijn zaklamp op de persoon die ik zag en toen zag ik het... het was Jels! Ik was zo blij dat ik hem zag want ik was eerlijk gezegd ook niet op mijn gemak zo alleen in een buurt dat ik niet eens kende en waar ik helemaal alleen was. Ik omhelsde hem en liet hem een lange tijd niet los. Een traan liep over mijn gezicht. "Prinses niet wenen ga terug! Terug naar je ouders, ze zijn ongerust over je. Ze zijn je aan het zoeken en ik wil niet verantwoordelijk zijn voor jouw verdwijning." zei Jels toen ik hem eindelijk los liet."Ik kan niet naar huis Jels. Ik mag je niet meer zien van mijn mama en ik vind het niet leuk. Ik wil je wel nog zien Jels want ik hou echt kei veel van jou en ik wil je totaal niet kwijt nog voor geen goud van mijn leven! Al moet ik sterven zo lang ik bij je ben is het oke. Ik ga niet naar huis. Nog voor geen goud van mijn leven!" zei ik een beetje roepend. Ik had tranen in mijn ogen en ik denk wel dat Jels dat gezien had want hij pakten me vast en trok me omhoog. Eens we samen recht stonden trok hij mij dicht tegen hem aan en kuste me en zei: "Amber je gaat nu terug naar huis ik zal wel dan eens met je mama gaan praten maar ga naar huis ze zijn echt ongerust om u! Misschien beseft je mama dat ze fout dat zat! Maar schat ga naar huis je kan hier toch niet blijven slapen!" Ik vond het echt schattig dat hij zo ongerust was en hij zich zo ontfermde over mij maar ik wou niet naar huis. Ik zetten een stap naar achter en keek hem nog al teleurstellend aan. "Ik dacht dat je me wel zou begrijpen Jels maar dat heb ik blijkbaar echt verkeerd gedacht! Ik heb je hulp niet meer nodig ik kan het verder wel alleen aan. Ik ga niet naar huis of je dat nu goed vind of niet!" zei ik nog al koud hartig tegen hem. Zijn gezicht verstijfde dat zag ik aan zijn houding en gezicht. Er rolden tranen over zijn gezicht dat zag ik en ik kreeg wel een beetje spijt van wat ik gezegd had tegen hem maar dat mocht ik hem niet laten zien. "Amber doe niet zo tegen mij alstublieft! Ik hou van jou! Duw me niet weg ik zal je helpen en ik verlaat u zij niet! Ik heb misschien een idee maar dan gaat het wel hoe ik het wil en dan moet je luisteren naar mij is dat een deal?" vroeg Jels.
JE LEEST
Vakantieliefde
أدب المراهقينAmber is een dood gewoon meisje die op vakantie gaat met haar ouders. In het vakantie park leert ze Jels kennen. Jels brengt Amber haar leven helemaal op zijn kop. Amber komt gevoelens tegen die ze nog nooit heeft gehad en liever nooit heeft gehad.
