Vakantieliefde

Hoofdstuk 27

Zijn mama keek me aan en zei: "Meisje er gebeurd zo veel in ons leven dat niet goed is waardoor ik nergens van versteld sta. Jels heeft ook wat problemen met een paar ex vrienden dus misschien heeft dat iets te maken met wat er gebeurd is." Ik dacht na en ik wist echt niks van problemen hij had mij dat nog nooit gezegd. Zou het dan echt 1 van zijn vrienden zijn geweest of was gewoon iemand anders, een dood gewone inbreker? Wat zou een vriend in zijn huis moeten doen? En zelfs inbreken omdat Jels er niet is? Ik stelde me te veel vragen. Toen kwam de dokter naar mij en lieve en zei dat we binnen mochten als we wouden. Zonder na denken ging ik naar binnen en liet mijn spullen in de gang liggen. Ik liep rechtstreeks naar zijn bed en bleef daar stok stijf staan. Het deed me pijn om hem daar zo te zien liggen. Hij lag aan veel machines en had allemaal draadjes in hem en kabels enzo. Zijn ogen waren gesloten. Hij was zo schattig maar toch ontroerden mij het. Het liefst zou ik hem nu willen vast pakken en kussen en zeggen dat alles in orde komt maar dat kan ik niet want waarschijnlijk hoort hij mij niet. Toen vroeg ik aan de dokter: "Hoort hij ons als we tegen hem praten?" De dokter zei dat hij ons normaal wel zou horen maar dat er weinig kans is dat hij een beweging of teken zo geven maar de kans was er wel. Ik pakten een stoel en zetten me naast het bed. Ondertussen was de dokter al weg gegaan en mijn mama ook. "Kom Bart laten we even naar de cafetaria gaan." Zei de mama van Jels met een knipoogje naar mij. Ik vond het wel lief dat ze even tijd gaf aan mij met Jels alleen want als moeder zou ik ook nooit van mijn zoon weg gaan. Zijn mama deed het wel ze gaf me de tijd om met hem alleen te zijn. "Jels je bent sterk dat zie ik nu wel! Doe zo voort! Denk aan mij en aan alle momenten die we samen nog kunnen hebben en waarvan we iets moois en speciaal kunnen maken. Ik hou van jou Jels! Ik zweer het u met heel mijn hart. Ik zou zonder u niet kunnen leven. Blijf leven alsjeblieft blijf vechten ik smeek u!" zei ik. Ik pakten zijn hand vast en legden mijn hoofd op zijn borst terwijl ik begon luid te wenen. Ik legden mijn hoofd niet op zijn wonden wat dat zou het misschien erger maken en dat was het laatste dat ik wou. Maar toen... toen gebeurde iets dat ik nooit verwacht had dat zou gebeuren...