Vakantieliefde

Hoofdstuk 19

Ik keek in Jels zijn ogen en ik zag dat hij heel serieus was en dat het echt niet om te lachen was. Ergens maakten het mij wel een beetje bang. Net zoals hij zei dat het naar zijn manier ging gaan dat maakten me wel een beetje bang. Hoe hard ik Jels ook vertrouw ik wist niet wat ik moest verwachten met de woorden die hij zei. "Ik moet er over nadenken Jels want je weet dat ik toch altijd mijn zin doe en dat als er iets is dat ik niet leuk vind ik het ook niet ga doen." zei ik nog al fluisterend. Ik keek in zijn gezicht en zag een beetje woeden op komen wat ik ook kon begrijpen want ik was echt wel heel koppig en zo ben ik altijd al geweest. Mijn ouders waren me vaak beu door dat ik zo koppig was en meestal als ik koppig ben, ben ik zwaar koppig en kunnen ze met mij niets aanvangen. Het beste wat ze dan doen is mij gewoon gelijk geven dan stop ik bijna altijd direct. Dit kwam door dat ik dan gelukkig was dat het weer naar mijn zin ging of door dat ik gelijk gekregen heb. Ik had echt wel bang van het gezicht van Jels want het stond echt op ontploffen dacht ik en ik had Jels nog nooit boos gezien. Hoe zou hij zijn als hij boos is? Zou hij dan echt super gemeen zijn? Zou hij mij pijn doen? Ik zou niet weten hoe hij was en ik zou het het liefst ook niet weten maar ik denk dat ik het nu wel zal gaan ondervinden. Zijn gezicht bleef bozer en bozer worden tot ik op een moment zei: "Jels stop met zo te kijken naar mij. Het was mijn keuze om weg te lopen en ik wil niet nu afhankelijk zijn van iemand net nu ik mijn vrijheid heb gevonden. Je weet dat ik ziels veel van je hou maar om naar je te luisteren en jouw zin te doen vind ik nog al een beetje te ver gaan. In een relatie sta je alle 2 even ver en is er niet iemand die hoger staat!" Jels zijn gezicht zag je zo veranderen. Ik denk dat hij het beseften dat hij iets gezegd had da niet zo goed was maar das niet erg want ik neem het hem niet kwalijk dat hij het zei hij wou mij gewoon beschermen en dat is zeer schattig. Na dat Jels me een paar kusjes heeft gegeven kijk hij me recht in de ogen en zei: "Schatje het spijt me dat ik zo heb gereageerd het was nogal verkeerd en dat weet ik wel hoor maar ik wil gewoon het beste voor je. Ik wil niet dat je hier op straat loopt en slaapt in je eentje je weet nooit wat er allemaal rondloopt op dat moment. Ik wil dat je naar huis gaat zo dat ik weet dat je veilig bent. Zodat ik me minder zorgen moet maken want weet je prinsesje ik maak me altijd zorgen om jou omdat ik bang ben jou te verliezen." Zijn woorden ontroerden mij dat moest ik wel toegeven maar ik wou nog steeds niet naar huis want daar waren er meer problemen dan dat ik hier op straat kon vinden. Ik gaf hem een zachte kus op zijn mond en zei hem: "Het is zeer lief dat je zo ongerust bent ik vind het zelfs schattig. Maar ik ben oud genoeg om op mijn eigen benen te staan." Hij gaf me gelijk met een knikje. "Je hebt gelijk het spijt me. Maar beloof me dan 1 ding. Je komt bij mij slapen en je  stuurt je ouders dat je veilig en ongedeerd bent. Beloofd?" zei hij terwijl hij mijn middel vast nam.