Hoofdstuk 16

21 2 2
                                    

Ik wou weten wie me volgende maar was bang voor de waarheid. Wat als die mij wil ontvoeren of andere dingen. Ik wil er echt niet aandenken want dan kan ik mijn vrienden niet meer zien, Christophe en laura en mijn ouders en natuurlijk Jels. Ik besloot om te kijken zodat ik misschien me zelf nog kan beschermen voor wat er gebeuren ging. Ik draaide me om en ik zag niemand meer. Maar ik was er zeker van er was iemand achter mij want ik heb nog nooit zo het gevoel gehad dat iemand mij achtervolgde dus er moet wek iemand geweest zijn. Maar waar is die persoon dan? Die kan niet zo in 1,2,3 verdwenen zijn dus ik keek hel goed rond of ik nergens iemand zag maar ik zag echt niemand. Ik was zo radeloos dat ik begon te wenen van de pijn en van het slechte en ongemakkelijke gevoel. Ik besloot om naar Jels iets te sturen.

Ik: Ik heb het gevoel dat ik net achtervolgd. Ik ben daar door ook gevallen en toen ik keek was er niemand.

Jels: Waar ben je? Ik kom naar je toe!

Ik: Ik ben ergens dicht bij de bungalow voor het personeel. Ik was onderweg naar huis.

Jels: Blijf waar je bent, ik ben onderweg!

Ik bleef zitten maar beseften na 2 Minuten  dat er auto's zouden kunnen komen dus ik ging aan de kant zitten. Na 5 minuten was Jels er nog steeds niet ik was zo bezorgd maar toch besloot ik om verder naar de bungalow te gaan. Na 2 minuten moeilijk te stappen omdat mijn voet echt pijn deed pakten iemand me op. Ik verschoot me zo hard maar toen ik keek zag ik dat Jels me vast had. "Jezus Jels je hebt me laten verschieten ik dacht dat het iemand anders was!" zei ik. Hij kusten mij en antwoorden niet op mijn praatje. "Ik zag een hopeloos prinsesje lopen en ik dacht die moet ik naar huis brengen" zei hij met een lachje.

VakantieliefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu