Hoofdstuk 21

26 2 1
                                    

Ik maakten me zorgen want Jels was nog niet buiten en dat was niet van zijn gewoonten. Ik vertrouwden Jels maar ik wist gewoon niet goed wat ik moest verwachten. Hij kan zijn plan wel trekken dat weet ik maar ik weet niet wie of wat er binnen was en of die dat wel aan kon. Na zo een 10 minuten en denken en nog steeds geen Jels gezien te hebben hoorde ik iemand schreeuwen. Ik verschoot me en besloot het gevaarlijkste in mijn leven te doen. Ik besloot om naar binnen te gaan en te  gaan kijken. Ik opende een deur en toen galmden er een geschreeuw door de gangen. Ik verschoot me dat ik zelf schreeuwde en bleef stil staan. Ik kon niks meer doen ik voelde me bevroren. Het geschreeuw dat ik hoorden deed me denken aan die van Jels dus waarschijnlijk was hij de persoon die schreeuwden. Ik wou niet weten wat er gebeurd was maar ik was toch ook zo ongerust. Het was waarschijnlijk mijn jongen die schreeuwden. "Jels!" riep ik zo luid ik kan maar bewegen kon ik niet. Ik kreeg niks terug te horen zelfs geen schreeuw.  Toen horden ik voetstappen en ik sloot mijn ogen om dat ik echt niet wou weten wat het was. De stappen kwamen dichter en dichter en ik verstijfden meer.

VakantieliefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu