5 Seconds Of Snapchat [Hood]

Uçuş

Frappuccinomdaki çikolata tanelerini pipetle çekmeye çalışırken nihayet oturacak bir yer gördüm ve oraya doğru ilerledim. Çantamı kenara koyduğumda kulaklığımdan çekerek telefonumu cebimden çıkardım ve beklemeye koyuldum.

Bu saatlerde yeni fotoğraf koyan olmadığına göre yine snap atarak birilerini rahatsız edebilirdim. Hikayeme koyma taraftarı değildim çünkü gereksiz o kadar fazla insanı listemde barındırıyordum ki her şeyimi herkesin bilmesini istemezdim.

Ekranı sola kaydırdığımda evden çıkmadan önce attıklarımı kimin açtığına baktım, gördüğüm isim kaşlarımın çatılmasına sebep oldu.

Piç.

Bir haftadır ona attığım hiçbir snabe cevap vermemişti. Ama hepsine de bakıyordu. Benimle neden konuşmuyordu bilmiyordum ve bu durum biraz sinirime dokunmaya başlamıştı. Evimin iki yanında oturduğu zamanlarda olsaydık çoktan kapısına dayanmıştım. Gerçi bu sefer de farklı olmayacaktı.

İsmini sağa kaydırarak konuşmayı açtım.

Normal insanlar gibi mesaj atmak yerine onlara Snapchat'ten yazıyor olmamın sebebi sürekli ülke değiştiriyor olmalarıydı. Çünkü neredeyse her gittikleri yerde farklı hat kullanıyorlardı ve ben, telefonumda hepsinin sekizer numarasının kayıtlı olduğunu fark ettiğimde, yeni numaralarını istemeyi bırakmıştım.

Ama numaralar değişse bile snapchat aynı kaldığı için buradan yazmak daha garanti bir yoldu.

Luke'u hiçbir şekilde sıkmak istemiyordum ama yazdıklarımı teker teker okuduğumda o kadar ağır bir şey söylemediğimi biliyordum. O benim en yakınlarımdan biriydi ve bana sebepsiz yere böyle davranıyor olması artık canımı sıkıyordu.

Ben ilgi manyağı bir arkadaş değildim. Gerçi onlar için bir arkadaştan fazlasıydım bunu da biliyordum, bu hiç alçak gönüllülük yapacağım bir konu değildi.

O sırada yapılan anonsu duyduğumda ekranla yaptığım heyecanlı bakışma kesildi. Alex için hareket vaktiydi. Yerimden kalktığımda anons edilen kapıya doğru yürüdüm.

Telefonumu kapatmak için ekranı açtığımda az önce çıkmadığım uygulamanın konuşma sayfası karşıma çıktı.

Oh Lucas!

Gerçekten kötü biri olduğumu düşünmeye başlayacağım şimdi. Yanaklarımı şişirip sıkıntıyla havayı boşalttım ve adımlarımı yavaşlatarak son bir şey yazmaya başladım.

Bilirsin, sözümün eriyimdir.

*Profilimizde paylaştığımız linkten, bu hikayede kullandığımız fotoğraflara ulaşabilirsinizz ^^