Ruhumun kelebekleri, kanat çırpmaya başladı.
Gözlerimi ilk açtığımda onun iki büklüm kalmış, huzursuz uyuyan bedeni ile karşılaştım. Kaşları çatılmış, dudakları hafif aralık ve bacağının birisi yerde iken birisi koltuğun üzerinde.
Yüzümde oluşan gülümseme ne kadar gaddarca olsa da hali çok sevimliydi. Yavaşça yataktan kalkarak Sehun'un uyuyan bedeninin yanına paytak adımlarla yürümeye başladım. Yanına ulaştığımda hafifçe eğilerek yüzümü, yüzüne yaklaştırdım.
Yüzüne ılık nefesimi üflediğim de hafifçe burnunu buruşturup yüzünü yan dönmüştü. İçimden gelen gülme isteğimi göz ardı edip tekrar aynı şekilde yüzüne üfledim, bu seferde sinek kovar gibi beni iteklediğinde kıkırdayıp minik ama dolgun dudaklara öpücük bıraktım.
"Sehun-ah haydi uyan kocacığım." kıkırdayıp yüzüne öpücükler kondurduğum da yavaşça kirpikleri titreşerek açıldı. Şaşkın şaşkın bana bakarken boğuk sesi odada duyuldu.
"Yine mi rüya yoksa?" sesi o kadar boğuk ve üzgündü ki kahkaha attığımda gözleri iyice irileşti. "Rüya değil, değil mi?"
Gülmemi kesip hafif tebessüm ile kafamı olumsuz şekilde salladım. "Imm hayır değil." kısa cümlem dişlerimi göstererek gülmem ile bitmişti.
Sehun yavaşça kalkıp bana, sanki kırılacak bir cam parçasıymışım gibi sarıldı.
"Tanrım.. son zamanlarda o kadar çok hayallerimi ve rüyalarımı süslüyordu ki şu an, bir an gerçek değil sandım." kalp atışını hissederken benim için böyle olması gözlerimin dolmasına sebep olmuştu.
Benim için hızlı çarpan bir kalp, benim için heyecanlanan bir beden, benim için aşkla bakan gözler... Hepsi benim için.
"Artık bunlar hayallerde kalmayacak Sehun. İzin verdiğin müddetçe birlikte gerçekleştireceğiz." bana sarılan bedenini hafifçe geriye çekerek yüzünü avuçlarının içerisine aldı.
"Söz veriyorum bundan sonra yanından ayrılmayacağım Luhan, ne seni-" elini karnıma götürdü. "Ne de bebeğimizi bırakamam." gülümsediğinde gözleri hilal şeklini aldı daha sonra.
Öyle mutlu hissetmiştim ki hafifçe yaklaşarak dudaklarına minik bir öpücük kondurdum.
~.~Etrafa boş boş bakarken, yatakta oturmuş Sehun'u bekliyordum.
Bana, kahvaltıya gitmek için hazırlanmaya başladığımda kızmış ve yerimden kalkmama izin vermemişti. Kahvaltımı getireceğini söyleyip odadan çıkmıştı daha sonra.
Doktorun hamileliğimin riske girdiğini söylemesi yüzünden fazlası ile panik yapıyordu. Aslında böylesi daha iyiydi en azından benim üzerime daha çok titriyordu ama hareketlerimi kısıtlaması biraz olsun moralimi bozmuştu. Sonuç olarak bütün gün böyle yatamazdım ya..