I never knew

Chapter 9 (Wasted)

MM's POV.

.

.

.

Wala si mommy dito sa bahay. Pumunta siya kaila lola besides andito naman si Kuya at dumadalaw dalaw si Ate Anne nag presinta kasi siya na mag luto for us para hindi kami puro bili sa fastfood chain or sa mga tinda sa labas.

Pang limang araw na ito ng huling labas ko ng kwarto. Simula nung last na kita namin ni JM sa starbucks. Bakit ganun? Bakit kung sino pa ang nag mamahal ng totoo siya pa nasasaktan ng todo. Ano bang nagawa ko? Ba't iniwan ako ni Aron? :'( 4 days na akong hindi na kain. Ayoko kumain, ayoko pumasok. Ayoko mag padalaw at ayokong buksan ang pinto ng kwarto ko kung hindi lang naman si Aron ang kakatok at mag pupumilit pumasok. Nang hihina na ako. First time ko mag kaganito. First time din na may makipag break sakin. Nakakasakit ng damdamin! Okay naman kami. Sana naman binalaan man lang ako ng kahit na sino. Hindi yung nauuwi ako sa ganito. :'( Ang hirap. Sobrang hirap! Pinaniwala ko ang sarili ko na busy lang siya.Tapos ano? Ganun nalang kadali para sa kanya ang iwanan ako? :( Grabe! Wala ba akong halaga sa kanya? :'( ARON, SINUNGALING KA PALA. Katulad karing ng ibang lalake jan! Pano mo nagawa sakin ito, eh hindi naman ako nag kulang. :'(

*Toktok...

"Baby, Please open this door. Si Aron 'to. Mag e-explain ako."

Ha? Si aron? Asa labas? Wtf! Ano gagawin ko? Natataranta ako. At bakit biglang ganun ang salita niya? Asan ang pag ka sweet ng boses niya? Bakit ganun siya. Lalo tuloy tumutulo ang luha ko sa aking mga mata.

"Anong ginagawa mo dito?! Ang ka-kapal ng mukha mong mag pakita pa dito!"

"Baby, please. Let me explain."

Binuksan ko na yung pinto. Bumungad ang mukha ni Aron na puro pasa! O.O

"What the hell happened to you? WHO DID THIS?!"

"Si-sila.. Wala. I'm sorry kung nakipag break ako. I need to go to London. Dun na kami titira. Ayokong masaktan pa kita. I love you. Sana pag balik ko, ako parin ang mahal mo. Kasi kung babalik man ako dito, ikaw lang ang magiging dahilan. Don't worry about me. I deserve this kind of pain for hurting you. Tanggap ko ang ginawa nila JM kasi alam kong... Putcha! *FacePalm"

"WHAT?! JM DID THIS TO YOU?!"

"N-no. Napag tripan lang ako sa labas. Don't worry I'm fine."

"YUNG TOTOO?!"

"Yun ang totoo miles. I have to go.Kalimutan mo na ako. Wala akong kwentang tao."

"Wh-whut? Nag punta ka lang dito para sabihin sakin lahat yan?! A-ano bang nagawa kong mali Aron! Para ganituhin mo a-ako." Naiyak na ako. Hindi ko na napigil yung iyak ko.

"You've been a great Girlfriend. Na sa'yo na ang lahat lahat ng gusto ng isang lalake and I found out that I don't deserve it."

"Kung nasa akin na pala lahat bakit iiwan mo ako? How about me? Do I deserve your love?" Ang cold na ng boses ko. Napapagod na ako. Ayoko ng ganito.

"I'm sorry. Pero hindi talaga ata tayo para sa isa't isa."

"PERO SABI MO, GUSTO MO HINTAYIN KITA. Ano ba talaga Aron? Kasi... kasi ang sakit... sakit na. Sobrang sakit."

"Just forget about me."

"Ang labo mo naman Aron! Ganun nalang ba kadali para sa'yo ang iwanan ako ha? I did everything. Pero bakit ka ganyan. :'("

"Wag ka ng umiyak. Hindi na kita mahal. Sige alis na ako."

Natulala ako sa sinabi niya. Para akong tinurukan ng anesthesia sa sobrang manhid na ng nararamdaman ko. Bigla na lang siyang umalis. Napaluhod ako at hindi ko na maintindihan nararamdaman ko. Napatulala ako habang natulo ang aking mga luha. Ano ba 'to? Ba't sakin nangyayari 'to? Did I do something wrong? Or I'm not lucky when it comes on love? Bakit biglaan? Parang nung isang araw lang mag kasama kami. Bakit ang bilis? Sabi niya mahal niya ako tapos ngayon, ganun lang niya ako kadaling iwanan. Ba't nag padala ako sa mga sinabi niya? Napako naman. Hindi lang yung salita...

...PATI NA ANG PUSO KO. :'(

"Sis? Are you alright?"

"Ha? Ate? ate...Anne?"

"Ano ginagawa ko dito? Ako ang tumulong kay Aron na pumunta dito. Nawalan kasi siya ng malay and tinulungan ko."

"Ahh. Salamat po ate."

"Don't mention it. Kamusta? Ano na nangyare?"

"Ayun, nakipag break na siya ng tuluyan." I smiled. Fake smile.

"Wag ka ng umiyak. Tara, labas tayo you want? Balita ko, hindi ka raw nakain. Ayaw mo ba sa mga pag kain na dinadala ko dito? Hm. Tara kain tayo sa labas. Let's go, my treat. Don't reject me okay? Fix yourself na." And she kissed me on my forehead.

"Ate, gusto ko mga niluluto mo. It's just..."

"Broken ka, at lungkot mo lang ang naiisip mo? I understand you." She smiled at me.

Buti pa si Ate, handang alagaan ako at bantayan kahit hindi ko kaano ano. Inayos ko na yung sarili ko. Nagugutom na rin naman kasi ako.

*I still think about you.. I still dream about you... I still want you and need you by my side...

Nag ri-ring CP ko. Sino nanaman kaya ito? Unknown number naman. Hmmm. Oo, ringtone ko ang "Still by Brian Mcknight." Eh kasi, mahal ko parin si Aron.

"Hello?"

"Hello, my baby!"

Ha? Lalake yun ah? Parang matandang boses? Ano? Nay admirer akong matanda? Mygosh. Buti nalang namatay yung CP ko sa sobrang lowbat. Mag bibihis na nga ako para sa lakad namin ni Ate Anne.

--

A/N:

Sorry for the late UD. I hope you like the flow of the story. :) Penge naman pong 10 votes and 10 comments from my reades. Pampagana lang sa pag update for the next chapter. Haha! Thank you in advance! :* God bless you guys. :)

PS: Phone lang po gamit ko sa pag update. That's why normal lang yung text. :( I hope you understand. Sorry for typo errors!

Follow me @Twitter:

@Yoawesomeleezy.