Chapter 33 (Valentines Day is my Birthday)

25 1 0
                                    

MM'S POV.

.

Ang bilis ng panahon. Valentines day na kagad at birthday ko pa! Wala namang masyadong nangyari nung mga nakaraang araw. Me and Laxies are so sweet to each other. Sasagutin ko na kaya? He's nice and he's the guy that every girls dreamed about. I'm lucky to have him pero... mukhang may ibang hinahanap ang puso ko. Hindi ko alam kung bakit pero napag tanto ko na kung sino.

These past few days, lagi kami mag kasama ni Laxies. He always makes me smile but everytime he does, there is another guy who always flash on my mind and it's JM mahal ko nga talaga siya more than what we are before. Balita ko, nag palipat daw siya ng section. Same teachers but different section. Bakit niya ginawa 'yon?

"Happy Birthday babe!" Ang sigaw ni Sam. "You alright?" Ang dugtong niya.

"Thanks. Yeah. I guess." Ang sabi ko.

"Hey, I really want to ask you about Laxies." Here we go again. "Ilang months na nakalipas and you guys are sweet each other. Ba't hindi mo pa sagutin? Is there something wrong about him?" Ang dugtong niya. Nakakapagod na mag tago ng totoo. Maybe, I should tell her nalang.

"Nakakapagod mag tago. Wala sa kanya ang problema. Nasa akin." Ang sabi ko.

"Bakit? I'm your bestfriend. You should let me know." Ang demand niya. Grabe talaga 'tong babaeng 'to.

"Okay. Okay. Sa tuwing napapasaya niya ako, ibang mukha ang nag fa-flash sa utak ko." Ang sabi ko. While eating my spaghetti. Nasa canteen kaming dalawa at sila Pauline and Candy naman ay may gagawin daw sila sa room kaya nag paiwan.

"Si JM ba?" Ang tanong niya with a poker face. Himala, hindi man lang siya nag react ng kakaiba.

Napatingin ako sa kanya. "Ah.. yeah." At umiwas kagad ng tingin.

"Halata naman kasi. The way you look at him these past few days. Why don't you tell him nalang?"

"No! No.. no.. no. He'll just reject me like he did last year." Nalungkot ako ng maalala ko nanaman 'yon.

"Hayy. Oo nga pala. May trauma ka na. Anyway, anjan naman si Laxies. I bet he'll be a almost perfect boyfriend for you." Maya maya ay tumunog na ang cellphone niya. "Excuse me Miles. Emergency." Ang sabi niya.

The moment she stood up, there are two guys stopped in front of me. Ngayon ko lang napansin na wala na palang tao sa canteen. They both wear same clothes and shades. Who are they?

"Hey. Come with us." Ang sabi nung nasa left. I think they are twins.

"Why?" Ang tanong ko.

"Come with us and you'll see why." Ang sabi ng nasa right with a smile. They are weird.

I took my phone out of my pocket and dialed Sam's number.

The number you have dialed is unattended or out of coverage area. Please try your call later and just go with the two guys in front of you.

What?! Totoo ba yung narinig ko? Nasang dimension ba ako? Am I dreaming? Kinakabahan na ako. Tumayo nalang ako at hinawakan nilang dalawa ang mag kabilang kamay ko.

"Where are we going?" Ang tanong ko. Walang ni-isa sa kanila ang nag sasalita. Dirediretsyo parin sila. Hindi kaya, kidnappers ang mga ito? Kaya walang mga tao sa campus. Ngayon, paakyat kami sa Gym and Auditorium. Ano kayang gagawin naman dito?

"Wear these. Make it faster or else.." Ang sabi nung isang lalake habang hawak ang dalawang paper bag sa sobrang takot ko nag madali akong magpalit sa CR. After a several minutes natapos na ako. I went outside and I saw them already. I'm wearing a elegant white dress and a black high heels.

I never knewTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon