I never knew

Chapter 30

Pumasok na ako sa loob at tinignan siya ng "what" look.

"Hahaha. Dude, don't tell me nag seselos ka?" Ang sabi niya. Sabi na eh, inaasar ako nito. Siguro nga, hindi pa totoo na mag kasama sila kahapon.

"Bakit? May dapat bang pag selosan?" Pag kasabi ko non, biglang nawala sa labi niya ang pag ka-ngiti.

"Wala naman." Ang sabi niya. This pissed me off. Ayaw niya ako diretsyohin. "Nahimatay kasi siya sa SJDD Hospital yesterday. As far as I know, tumatakbo siya nang naiyak palabas ng hospital at dahil siguro dun sa lalaking kausap niya.." Ang explain niya. Nakaramdam din! Pero wait, miles is crying because of another guy? May lovelife na siya? Kala ko wala na siyang boyfriend. ".. at hindi ko alam kung san ko siya dadalhin. Dun ba sa hospital where the guy was or sa bahay namin. Since, I know I'll find it kind a awkward when the guy saw me while I'm carrying miles so I decided to bring her home.." Ang pag papatuloy niya. Binigyan ko siya ng confused look. ".. sinabi ko kay miles na tatawagan kita then sabi niya wag na baka daw ma-istorbo ka pa and that's it." Ang sabi niya at pumunta siya sa kusina.

"Pero.. sino yung guy?" Ang tanong ko. Kumuha pala siya ng gatorade at hinagas sakin ang isa.

"Hindi ko alam bro. I think you should ask her. Pero dapat yung parang wala kang alam and.. mag tapat kana kaya sa kanya?" Ang sabi niya. Should I? Siguro nga. "Text mo na." Ang dugtong niya.

"Sa tingin mo, magugustuhan kaya niya ako?" Ang tanong ko. This is a fucking gayish question but I'm confused. Ayoko ma reject.

"For me? Oo. Bro, every girls love you." Ang sabi niya. Tss.

"No. She's different. Kahit ano man ang nakikita sakin ng iba kung may mahal na siyang iba hindi niya makikita yon. And besides, mga flirt lang yong mga may gusto sakin at all they want is to have sex with me." Ang sabi ko. Realtalk, nagulat ako na every girl na nakikilala ko sa club they always take my shirt off without any reason and I find it so bitchy I never dream on making love at the club specially with a stranger.

"Sabagay. Pero mag tapat ka na! Nawawalan na kayo ng communication oh." Ang sabi niya.

Ngayon, napatingin ako sa cellphone ko. Hindi ko na namalayan na tinatawagan ko na pala si Miles.

"Hello?" Ang unang bati niya the moment she answered the phone.

"Hmm. Hey." Ang response ko. Pag naririnig ko boses niya, natataranta ako. I missed her voice. It's been a long time.

"Hey. Napatawag ka?" Her voice is so cold. Bakit ganun? She don't want to talk to me?

"Gusto ko lang sanang kamustahin ka. Pero, busy ka ata? Maybe next time. Have a nice day!" I feel rejected. I've never been this rejected before.

"Ah. To be honest, I'm not fine. No wait, don't worry I'm not that busy." Dahil sa sinabi niyang yon, nabuhayan ako ng loob.

"Oy! Iba ngiti mo jan Lax ah! Si miles ba yan? Naks! Hahaha." Ang singit ni Jordan. Loko talaga 'to!

"Is that Jordan? Say hi to him for me! And thank you also." Ang sabi ni Miles.

"Bro! Hi daw sabi ni Miles! And thank you also daw." Ginaya ko yung boses ni miles to make her laugh. And I think it worked. Haha!

"Hahaha. Baliw ka. Ganun ba boses ko?" Ang sabi ni Miles.

"Hahaha. Hindi naman. Sakto lang. Cute nga eh." Ang sabi ko.

"Naks. May pa cute cute pa! Haha. Hello Miles and you're welcome also." Ginaya rin ni Jordan yung boses ni Miles. Haha.

"Hahaha! Mamaya ka na nga! Istorbo ka. Haha." Ang sabi ko.