I never knew

Chapter 22

MM's POV

.

.

After 3 days, back to school na. Nakakatawa kasi ngayon na pala nila gaganapin yung talent day. I'm not prepared. As in literal na hindi pa talaga. Ngayon namumroblema kami kung saan kukuha ng costume dec. 1 palang kasi. Akala namin sa 10 pa gaganapin. Hindi kami na inform ng adviser namin nakakaurat diba?

"Pano na yan? Ayoko mapahiya mamaya ang section natin." Ang sabi ko kay Pauline. Wala pa kasi sila Sam and Candy. Ayoko ng ganito. Kinakabahan ako nakasalalay ang section namin dito.

"Ano magagawa natin hindi naman natin alam na ngayon na pala. Wala talagang kwentang adviser 'tong si Ms. Cruz. Palibhasa she doesn't like us." Ang sabi ni Pauline. Oo, hindi kami gusto ni Ms. Cruz gusto niya kasi imanage ang star section at hindi kami. Panget talaga ng ugali niya hindi man lang niya tinanong kung gusto ba namin sa kanya.

"Hey!" Napalingon ako sa nag salita sa likod ko.

"Best! Ae, JM! Pano na 'to? Wala tayong costume. Hindi ako na-inform about this. Kinakabahan na ako. Alam mo ba na ngayon gaganapin?" Halata namang natataranta na ako diba? Ito ang first time ko masali sa ganito sa isang school. Usually kasi ayoko talaga. Kaya ayokong mapahiya in front of many people.

"Hayy. It's still you. Never changed and never will." Ha? What is he talking about? He expect me to change? Tinignan ko siya ng nakakaloko tingin. "What I mean is, chillax lang. We got this. Tumulong na sila Sam, Candy and Ton and specially Cherry she will be your make up artist and hair stylist for today. So get ready with yourself. Okay?" Nginitian niya ako at paalis na siya ng..

"I miss you best JM." Bigla ko nalang nasabi yung word na yon. Aksidente lang ang pag sabi ko non pero totoo yun at hindi ko na babawiin pa yun kahit sabihin niyang hindi rin niya ako namiss. Ganyan naman yan. Pero first time.lang namin mag kaganito yung tipong hindi na nag uusap...

"I miss you too." Napahinto ako sa pag iisip ng yakapin niya ako at sinabi niya ang mga salitang yun.

"Uhhh. Bati na yung mag bestfriend." Ang singit ni Pau. I miss him. Tagal ba naman akong iniiwasan eh. Simula nung nag break kami ni Aron ganyan na siya.

"Hindi naman kami nag away ah? Miles! Ano nanaman ang kinukwento mo kaila pau?" Nagulat ako ng marinig ko yun at galit ang expression ng mukha niya ngayon.

"Ha? Wala. Hindi ko naman alam ang dahilan kung bakit ka umiiwas sakin eh." Napatahimik siya at umiwas ng tingin.

"Oo nga. Wala siyang sinasabi samin. Pero hindi naman kami manhid para hindi makaramdam ng nangyayare sa paligid." Ang singit ni pauline. Totoo naman eh. Wala akong sinasabi sa kanila dahil wala naman talaga akong dapat sabihin. Wala naman siyang sinasabi na dahilan kung bakit galit siya sakin.

"Basta hindi kami mag kaaway yon lang yun. Okay? Sige na. Get ready with yourself." Hinawakan niya ang ulo ko at ginulo ang buhok ko. Pero imposibleng wala siyang dahilan kung bakit niya ako iniiwasan.

"Oh sige. Pero teka! Wala pa nga tayong talent eh! Pano tayo sasali dun?" Ang sigaw ko. Kinakabahan na talaga ako.

"Miles, parang hindi tayo mag bestfriend since birth. Naalala mo ba nung 8 years old tayo naisipan nila tita na sumali tayo sa isang dance contest?" Nung 8 years old kami sumali kami sa isang dance contest.. ay oo! That time, nanalo pa kami kahit dalawa lang kami. Pero teka? It was almost 9 years ago hindi na kasing flexible ng katawan ko ngayon yung katawan ko dati yun daw kasi nag panalo samin. Chaka, dapat kakaiba ang talent dito hindi ganon lang.

"That was almost 9 years ago! Wala na akong matandaan miski isang dance step. Are you out of your mind? Seriously? Hindi naman 'to dance competition." Ayoko! Ayoko talagang sumayaw ng ganun. Bwiset kasi 'tong adviser namin.

"Ang dami mo namang arte! Wag nalang kaya kayo sumali!" Sabi ni pauline sabay walk out. Masyado na ba akong maarte? Kung ayaw ko lang talaga mapahiya ako pati ang section namin.

"Don't you trust yourself miles? Grabe. May mga bagay pala talagang nag bago sa'yo. You lose self-confidence. Dati, go lang tayo ng go. Yan pa nga favorite line mo." Ang sabi ni JM. Kalmadong kalmado siya. Parang wala lang sa kanya na kinakabahan ako.

"This isn't just a simple competition like the others. Iba 'to! Nakasalalay kahihiyan ko pati ng section natin."

"Edi wag nalang natin ituloy 'to. You don't even trust yourself even me. Hindi lang naman ikaw ang masisiraan ng reputasyon dito if that's what you think. Sige, sasabihin ko nalang sa judge na hindi tayo sasali na mas ikakahiya natin." Biglang nag tindig yuny balahibo ko sa narinig ko mula sa kanya hindi na tayo sasali na mas ikakahiya natin... mas ikakahiya natin... ikakahiya natin.

"WAIT! Sige na. Sasali na tayo. But we need to practice our talent first." Nakita kong ngumiti siya pero halatang pinipigilan niya.

"Okay. Let's go." Nginitian niya nanaman ako pero this time, parang pilit. Ang gulo niya talaga.

"San tayo mag pa-practice?" Ang tanong ko.

"Just leave it to me bes." That word.. that word bes.. ngayon ko nalang narinig.. pero parang gusto ko ito na ang huling pag kakataon na tatawagin niya ako nun. Ba't ganito nararamdaman ko pag kasama ko siya? Hindi pwede. Pigilan mo miles. Walang patutunguan yang nararamdaman mo.

--

A/N:

Hi guys! :D Enjoying the story already? Hahaha. Salamat sa walang sawang pag aantay ng update ko. :> Hi to my beautiful friend Jenalyn De Guzman! :* Keep reading and God bless you all! <3

Iamleezy