The Life Store #Wattys2016

17: Gordijnen en dansvloeren

De volgende middag om drie uur neem ik Lindsay mee naar een van de kleine werkruimtes achterin de benedenverdieping van The Life Store. Ik heb er al de hele dag naar uitgekeken om weer met haar aan de slag te kunnen, en al helemaal nadat ik net bijna een klant bauw haar bezorgde. En ik sta niet eens op de kappersafdeling! Gelukkig kan ik me nu even ontspannen. Als er een klant is waar ik me geen zorgen over maak dan is het Lindsay wel. Bij haar zou ik alles fout kunnen doen en dan nog weet ze er een positieve draai aan te geven.

Relaxed leun ik achterover in de rode draaistoel. "Ik heb gisteravond alvast wat research gedaan naar websites over interieurstyling. Ik heb er een paar gevonden die ik zelf heel interessant vind, dus misschien dat ze voor jou ook als inspiratie kunnen dienen." Op de computer die voor me staat tik ik het internetadres van de eerste site in.

Lindsay schuift haar stoel naast de mijne en kijkt op het scherm. "Die gordijnen zijn best mooi." Ze wijst een stel lichtroze gordijnen aan. Op de foto hangen ze voor twee witte deuren met van die kleine ruitjes erin die leiden naar een al net zo wit balkon. "Maar die met dat zigzagpatroon zijn eigenlijk ook best leuk. Dat is alleen weer iets heel anders.

"Geen paniek," reageer ik, terwijl ik zelf ook probeer rustig te blijven. "We slaan beide afbeeldingen gewoon op in een aparte map. Het maakt nu nog niet uit of de dingen die je uitkiest allemaal in dezelfde stijl zijn. Dat komt straks pas. Nu hoef je alleen nog maar te zeggen wat je mooi vindt."

"Oké." Die tactiek lijkt haar wel te bevallen. Meteen wijst ze nog een paar andere dingen aan die ze wel ziet zitten.

Ik sla alle afbeeldingen op. Ik hoop maar dat dit plan werkt, anders ben ik echt een talentloze loser.

**

Een uur later hebben we een hele bende afbeeldingen verzameld. Nu nog een verband zien te ontdekken tussen al deze dingen. Vol goede moed klik ik de map open, om vervolgens ingespannen naar het scherm te turen. Er zitten zoveel verschillende foto's bij.

"Wat denk je ervan om de woonkamer een beetje een retro tintje te geven?" stel ik voor. "Dan kun je bijvoorbeeld dit soort gordijnen nemen en dit tafeltje."

"Een beetje zoals ik me Buckingham Palace in de jaren vijftig voorstel dus."

Angstig kijk ik op. "We kunnen ook nog even verder kijken."

"Nee gek, dit is prima. Laten we meteen alles gaan opmeten en dan ergens gordijnen kopen."

"Eh, ik kan niet." Ik bijt op mijn lip. "Ik moet hier blijven. Anders krijg ik Jeff straks weer op mijn dak."

"Wat is dat nou weer voor onzin?" reageert Lindsay. "Je moet je klanten toch helpen, of niet?"

"Jawel, maar hij wil me in de gaten houden. Daar kan ik hem ook niet echt ongelijk in geven. Ik heb tenslotte gewinkeld onder werktijd. Voor mezelf." Dat laatste zeg ik er nog maar even achteraan om het extra duidelijk te maken.

Lindsay schuift haar stoel naar achteren en staat op. "We gaan nu niet winkelen. We gaan alleen even naar mijn huis om de ramen op te meten. Ik ga wel met hem praten."

Ik wil haar tegenhouden, maar voordat ik dat heb kunnen doen, beent ze al richting het kantoortje van Jeff. Zuchtend laat ik mijn hoofd in mijn handen zakken. Wat moet hij nu wel niet van me denken? Straks gaat hij tegen me lopen te zeiken dat ik mijn klanten op hem af stuur, terwijl dat niet eens mijn bedoeling was.

Moedeloos staar ik naar het pennenbakje dat voor me op de tafel staat. Het is rood, net als veel andere dingen hier. De kleuren van The Life Store zijn rood, wit en zwart. De vloerbedekking is zwart, de muren en de balie zijn wit en de stoelen en accessoires zijn allemaal rood. En dan heb ik het nog niet eens over de liefdesafdeling, die nog erger is.