The Life Store #Wattys2016

26: Camera, licht... actie!

"Sorry Linds, maar nu moet ik je toch echt vertellen dat je doorgedraaid bent."

Hoofdschuddend loop ik door de balzaal die de woonkamer van haar nieuwe appartement moet voorstellen. De enige invulling die de ruimte momenteel heeft, bestaat uit de bank die we laatst gekocht hebben, de nieuwe gordijnen en een hele stapel catalogi van bedrijven als IKEA.

"Helemaal niet. Het is juist een hartstikke goed idee."

Ik haal mijn neus op. "Dat is het niet. Met twaalf mannen gaan daten in je eigen huis is absoluut geen goed idee. Misschien als je een landhuis van zes hectare hebt en ze gaan na elke dag weer weg, maar het is een heel slecht plan om twaalf extra bedden in een appartement in Londen te proppen. Hoe zie je dat voor je?"

"Ze slapen hier ook niet alle twaalf. Kom op, zeg." Lindsay rolt met haar ogen alsof ze dat idee te belachelijk voor woorden vindt. Wat het natuurlijk ook is. Welke idioot verzint het nou weer om haar eigen huis als decor te gebruiken voor een datingshow op televisie?

"Het huis is nog niet eens af," help ik haar herinneren. "Je moet alles nog inrichten en zo."

"En dat is nou precies de reden dat jij hierheen moest komen. Daar gaan we namelijk nu mee aan de slag. Het huurcontract van mijn oude appartement loopt over twee weken af, dus dan moet ik hier kunnen wonen."

Ik kijk de kamer nog eens rond. Er moet nog behoorlijk wat gebeuren voordat je hier fatsoenlijk kunt wonen. Zeker voor iemand die haar leven wil veranderen, maar niet precies weet wat ze dan wil. Zuchtend laat ik mezelf op de bank vallen. "Oké, wat wil je dat ik doe?"

"Me helpen meubels uit te zoeken," antwoordt Lindsay vrolijk. "Heb je die verzameling plaatjes nog die we laatst aangelegd hebben?"

"Die staat op de computer op mijn werk. Ik kan er wel even heen gaan en alles op een usb-stick zetten. Oh, of misschien moet je even meegaan. We hebben op de zaak een aantal spullen staan die we gebruiken om klanten te adviseren over welke stijl bij hen past. Misschien zit daar wel iets bij dat je mooi vindt."

Lindsay knikt goedkeurend. "Ja, dat zouden we inderdaad wel eens kunnen doen. Dan kun jij me onderweg mooi even bijpraten over je date." De glinstering in haar ogen ontgaat me niet.

Ik slaak nog een zucht. Ik had gehoopt dat ze daar niet meer naar zou vragen. Toen ik hier arriveerde, vroeg ze of haar jurk nog heel was en ik dacht dat het daarbij zou blijven. Niet dus. Ze wil een volledig verslag, in geuren en kleuren. Met smaakversterkers waarschijnlijk, als het kan. "Oké dan. Laten we maar gaan."

"Top." Lindsay steekt haar voeten in een paar schoenen die langs de bank staan en trekt een jas aan. Uit de zak van de jas vist ze de sleutels van het appartement.

Met de lift gaan we naar beneden. Het gebouw ligt slechts een paar meter verwijderd van een metrostation, dus binnen een paar minuten razen we door ondergronds Londen.

"Dus vertel, hoe was het?" dringt Lindsay aan. "Wat gingen jullie doen?"

"We gingen picknicken op het eiland in Hyde Park."

Haar ogen worden groot van opwinding. "Ooh, wat romantisch! Hebben jullie ook gezoend?"

Ik kijk haar aan alsof ze gek is. "Wat bén jij? Een volwassen vrouw of een hysterische puber?"

"Oké, oké, ik zal mijn vraag anders formuleren. Ben je met hem naar bed geweest?"

"Nee!" Meteen sla ik een hand voor mijn mond. Het is nooit mijn bedoeling geweest om de meer intiemere delen van mijn leven te bespreken met een hele horde Engelse metroreizigers. Bijna fluisterend ga ik verder. "Nee, natuurlijk niet. Het was onze eerste echte date. We hebben alleen gezoend. Een paar keer."