The Life Store #Wattys2016

23: Op date met Einstein

Natuurlijk is het een slecht idee. Ik had niet zo impulsief moeten doen. Vierentwintig uur later op mijn werk is het enige dat ik wil doen me verstoppen voordat Christian weer voor de deur staat. Wat nogal lastig is, gezien ik de balie moet bedienen en dus vol in het zicht sta.

Lizzy komt meteen op me af. "Hoe is het afgelopen met je prins op zijn witte paard?"

"Voor zover ik weet heeft hij geen paarden, maar ik kan natuurlijk nooit weten wat hij in Zwitserland allemaal verborgen houdt."

"Je weet in ieder geval meteen wie ik bedoel, dus dat zegt al genoeg," reageert Lizzy, die gewoon onverstoorbaar doorgaat met het determineren van mijn liefdesleven. "Wat heb je tegen hem gezegd toen je naar buiten ging?"

"Hij vroeg of ik met hem koffie ging drinken en daar heb ik mee ingestemd." Laat ik het verhaal hier maar eindigen. Dat klinkt tenminste nog alsof het een beetje goed af is gelopen.

Helaas laat Lizzy het er niet bij zitten. "En toen?"

"Nou, toen bleek hij de meest perfecte jongen te zijn die er op aarde rondloopt en ben ik de Starbucks uit gevlucht."

"Nee!" Geschokt slaat Lizzy een hand voor haar mond. "Heb je dat echt gedaan?"

Ik knik. "Helaas wel. Ik had hem natuurlijk moeten afschepen met een smoes over-"

"Nee. Nee, je had hem helemaal niet moeten afschepen. O hemel, wat is er mis met jou? Er zit een perfecte jongen achter je aan en jij laat hem lopen?"

"Hou jij je nou maar bezig met John." Het begint irritant te worden, al die mensen die een mening hebben over mijn liefdesleven. Maar Lizzy moet zelf niets zeggen. Haar liefdesleven is op dit moment net zo niet-spannend als dat van mij.

Mijn collega lacht mysterieus. "Dat doe ik de hele dag, schat. En met succes. We hebben vanavond namelijk afgesproken. En dan bedoel ik een afspraak die niet met werk te maken heeft."

Oké, blijkbaar is haar liefdesleven dus wel spannender dan dat van mij. Dat wil alleen nog niet zeggen dat ze mij moet vertellen met wie ik moet daten. Ik ben oud en wijs genoeg om voor mezelf te zorgen.

In mijn broekzak begint mijn telefoon te trillen. Onmiskenbaar het teken dat er een nieuw sms'je binnenkomt. Ik gris het toestel tevoorschijn. Meteen brandt de naam Christian in mijn netvlies. Vandaag is hij zeker te lui om me helemaal op mijn werk te komen stalken. Of hij vertelt me alleen maar dat hij me nooit meer wil zien, dat kan natuurlijk ook nog. Laat het alsjeblieft dat zijn. Hoopvol open ik het bericht.

Aan het bijkomen van je spectaculaire aftocht. Ga je me nog uitleggen waarom je wegrende alsof je een spook had gezien? C

Een grijns verschijnt ongewild op mijn gezicht. Ik mag zijn gevoel voor humor wel. Hij is tenminste niet zo'n jongen die wanhopig achter een meisje aan zit dat hem afgewezen heeft. Nee, Christian probeert het nog een beetje leuk te brengen.

"Is dat Prince Charming?" informeert Lizzy met een glinstering in haar ogen.

"Ligt eraan wie je daarmee bedoelt, maar ik denk het wel."

"Alsjeblieft, vraag hem mee op en date. Ga uit eten of picknicken in het park of weet ik veel, maar alsjeblieft, doe er iets mee. Deze kans mag je niet laten lopen."

Ik geef haar geen reactie, maar laat mijn vingers over het touchscreen van mijn telefoon glijden.

Misschien kan ik dat beter doen als we samen aan een tafeltje zitten. In een restaurant bijvoorbeeld.

Paniekerig kijk ik op naar Lizzy. "Kan ik me laten inschrijven als klant? Volgens mij heb ik binnenkort een date en ik heb geen idee wat ik moet doen."