The Life Store #Wattys2016

16: Een heleboel witte paarden, maar nergens een prins

Op donderdag besluit ik te profiteren van het mooie weer en mijn huiswerk mee naar Hyde Park te nemen om daar lekker in de zon te gaan zitten. Voor je het weet is het winter en dan kant het niet meer. Het huiswerk ik kwestie is ook nog eens voor het vak Creative Writing, wat al vanaf het begin mijn lievelingsvak was. De opdracht hoeft pas over twee weken ingeleverd te worden, maar ik heb gewoon zin om te schrijven.

Met mijn collegeblok, opdrachtvel en etui ga ik op het eerste vrije bankje zitten dat ik zie. Het is duidelijk dat ik niet de enige ben die wil profiteren van het mooie weer. Een eindje verderop zit een groepje meisjes te picknicken en over het pad waaraan mijn bankje staat, lopen een paar mensen hun hond uit te laten. Wat eigenlijk belachelijk is, als je erover nadenkt. Ik bedoel maar, een grote stad als Londen is toch geen plek voor een hond? Zo'n beest kan geen kant op hier. De enige plek waar ze fatsoenlijk rond kunnen rennen, is hier in het park.

Ik klik mijn pen open en concentreer me op de opdracht. Het park is hier sowieso een goede plek voor, want ik moet op zoek gaan naar personages die ik later zou kunnen gebruiken in een verhaal. Nieuwsgierig kijk ik om me heen. Wie zou een interessant personage kunnen worden?

Voordat ik daarover na heb kunnen denken, verstoort mijn telefoon de rust. Zonder te kijken neem ik op. "Hallo, met Maya."

"Hey," klinkt de stem van Lindsay in mijn oor. "Wat ben je aan het doen?"

"Huiswerk maken in het park. En jij?"

"Ik zit in de metro, maar niet lang meer. Ik kom naar je toe, oké? Dan kunnen we de eerste resultaten van ons project gaan bekijken."

Ik staar naar het opdrachtvel op mijn schoot. "En mijn huiswerk dan? Ik denk trouwens niet dat er wifi is in Hyde Park."

"Ik ben over tien minuten bij je, dus zo lang heb je nog voor je opdracht. Waar ergens zit je?"

"Vlakbij de ingang aan het eind van Inverness Terrace. Als je het park in loopt en je gaat meteen naar rechts kun je me niet missen."

"Goed, dan ben ik er zo. Ciao."

Voordat ik nog iets heb kunnen zeggen, heeft ze al opgehangen. Ik staar naar mijn blaadje. Ik kan maar beter heel snel een personage verzinnen, anders komt het er helemaal niet meer van.

**

"Kijk eens?" Een beker koffie wordt in mijn handen geduwd.

Voorzichtig neem ik een slokje van het hete spul. "Ga je hier een gewoonte van maken?"

"Misschien. Zou je dat erg vinden?" Lachend komt Lindsay naast me op het bankje zitten. Met haar hoofd maakt ze een gebaar naar de spullen op mijn schoot. "Moeilijke opdracht?"

"Nee. Ik moet personages verzinnen. Dat vind ik leuk om te doen. Maar daarvoor moet ik dus mensen observeren en daarom is dit de perfecte plek om de opdracht te maken."

Ze knikt begrijpend. "Ik weet wel een leuk personage voor je. Ze heeft rood haar, is actrice en is een beetje bevriend geraakt met het eerste het beste meisje uit een random winkel. Oh, en als ik toch bezig ben, wil ik graag ook een prins op een wit paard."

Op hetzelfde moment klinkt er daadwerkelijk getrappel van hoeven in de verte. Is dat onze prins op het witte paard? Ik kijk om en zie een koets onze kant op komen. "Kijk, daar komt je prins al aan."

"Eh nee. Volgens mij niet. Kijk eens even goed, schele. Witte paarden zat, maar die prins is nergens te bekennen."

Als de koets dichterbij komt, zie ik wat ze bedoelt. Het voertuig wordt bestuurd door een vrouw, geen prins. In het ding zitten nog twee vrouwen, hand in hand en gelukzalig lachend naar elkaar. Een lesbisch stel op een date zo te zien. Absoluut geen sexy kerels zonder baard.