The Life Store #Wattys2016

4: Maar het is toch zeker mijn leven?

Ik heb geluk. Vlak nadat Evelyn weg is, komt er een nieuwe klant de winkel in. Eentje zonder kinderen dit keer. Het gaat om een vrouw van naar schatting een jaar of veertig. Haar enorme bos blond haar valt in krullen over haar lange, paarse hippiejurk. Volgens mij heeft zij helemaal geen nieuw leven nodig. Tenzij ze wil leren hoe ze een doorsnee persoon moet worden natuurlijk.

Met kordate passen stapt ze op de balie af. "Goedemiddag. Ik wil graag mijn leven veranderen. Moet ik daarvoor een afspraak maken of kan ik meteen terecht?"

"Op dit moment heb ik geen andere klanten, dus zou ik u meteen kunnen helpen," antwoordt Shawnee. "Als u er tenminste geen bezwaar tegen hebt dat onze nieuwe medewerkster vandaag met ons meeloopt."

De hippie werpt een ongeïnteresseerde blik op mij. "Nee, geen probleem."

"Prima." Shawnee steekt haar hand naar de vrouw uit. "Ik ben Shawnee Jones en ik zal u met ingang van vandaag helpen uw leven te veranderen."

Gretig schudt onze nieuwe klant haar hand. "Jennifer Macdonald."

"En ik ben Maya de Lange," stel ik mezelf voor.

"Dan mag u ons volgen naar een van onze spreekkamers zodat we een plan voor u op kunnen stellen." Shawnee pakt me bij de arm terwijl we naar de spreekkamers lopen, die zich achter de balie bevinden. "Nieuwe klanten nemen we altijd eerst mee naar een spreekkamer om een plan te maken. Ik zal je zo precies laten zien waar alle formulieren liggen."

We gaan een kamertje met een bureau, een paar stoelen en een computer binnen. Ik schuif een extra stoel bij de computer zodat ik naast Shawnee kan gaan zitten. Jennifer neemt aan de andere kant van het bureau plaats. Het echte werk kan nu beginnen.

**

Zodra ik na mijn werkdag de woonkamer van het studentenhuis in kom, springt Gwen op van de bank.

"En? Hoe was het?"

"Leuker dan ik gedacht had," antwoord ik naar waarheid. Ik had gedacht dat ik me in allerlei bochten zou moeten wringen om mijn schrale kennis te verdoezelen en dat ik klanten advies zou moeten geven over dingen waar ik helemaal niks van wist. Zo is het helemaal niet gegaan. Volgens mij vond Shawnee het niet meer dan normaal dat ik nog amper iets wist.

Gwen slaakt een dramatische zucht. "The Life Store, het klinkt echt als iets uit een film."

Ik probeer net een antwoord te verzinnen als een heerlijke, knoflookachtige geur mijn neusgaten bereikt. Daarom laat ik Gwen maar even waar ze is en begeef ik me naar de keuken. Daar staat Ella in een pan pasta te roeren terwijl Kayleigh lesroosters op het prikbord boven de eettafel prikt.

"Hé, daar hebben we onze levensveranderaar!" Kayleigh komt op me af voor een knuffel, alsof we elkaar vier jaar niet gezien hebben in plaats van vier uur. "Vertel op, heb je al iemands haar blauw geverfd?"

Daar moet ik om lachen. "Gelukkig niet. Het ergste dat ik heb gedaan is een paar kinderen zichzelf met een pen laten bewerken terwijl het haar van hun moeder geverfd werd. Door een kapper, niet door mij."

"Het eten is klaar," verkondigt Ella vanaf haar plek achter het fornuis voordat ik meer details kan geven over mijn eerste werkdag. "Roepen jullie Gwen even?"

Terwijl Kayleigh naar de woonkamer loopt, ga ik alvast aan tafel zitten. Ons huis is niet heel groot, maar mijn huisgenoten hebben het terwijl ik weg was blijkbaar al lekker gezellig aangekleed. Die kaarsen op de tafel stonden er tenminste nog niet toen ik eerder vanmiddag vertrok.

Ik vraag me af of het er in de andere huizen in dit pand net zo aan toe gaat. Wij vieren bewonen slechts een etage in een gebouw van vijf verdiepingen, helemaal gevuld met uitwisselingsstudenten. Tot nu toe ben ik alleen nog een jongen uit India tegengekomen bij de voordeur.