The Life Store #Wattys2016

25: Achter tranen schijnt de zon

Ik voel me zo'n idioot. Gelukkig is Christian heel lief voor me. Hij probeert me te troosten met eten en haalt dan het toetje tevoorschijn. Dat bestaat uit chocoladefondue. Het helpt me wel om weer iets op te vrolijken.

Onze date is al een paar uur bezig als we besluiten alles op te ruimen en terug naar huis te gaan. Samen sjouwen we de spullen naar de waterfiets. Terwijl we naar de kant fietsen, ben ik bang dat het vaartuig zal bezwijken onder het gewicht, maar dat gebeurt gelukkig niet.

"En nu?" vraag ik als we met alle rommel op de oever staan. Dit krijgen we vast niet allemaal in één keer mee. "Hoe heb je dit eigenlijk allemaal hierheen gekregen?"

"Zoals ik je al vertelde, heb ik een beetje hulp gehad. Aan het opruimen heb ik inderdaad even niet gedacht, maar we hebben allebei twee handen. Het komt wel goed."

Ongewild schiet ik in de lach. "Einstein vergeet iets."

"Hé." Christian kijkt me zogenaamd boos aan. "We gaan mij hier niet uitlachen, hè, jij kleine stouterik."

"Oh nee?" Ondeugend kijk ik terug. "Want anders?"

In plaats van een antwoord uit te spreken, buigt hij zich naar me toe. Voordat ik besef wat hij aan het doen is, raken zijn lippen de mijne. Heel voorzichtig duwt hij mijn lippen uit elkaar zodat zijn tong bij de mijne kan.

Ik laat me meeslepen in het moment. Laat mijn tong de zijne begroeten. Druk mezelf dichter tegen hem aan. Dit is zo heerlijk.

Christian is degene die er na een tijdje een eind aan maakt door me van zich af te duwen. "We moesten maar eens gaan. Anders moeten we straks nog in het park blijven slapen."

"Lijkt me niet zo comfortabel." Ik staar naar de spullen op de grond. "Zullen we maar gaan sjouwen dan?"

"Ja, laten we dat maar doen."

**

"Zo. Daar zijn we dan." Het klinkt definitief. Het is ook definitief. Hier zal onze date eindigen.

Ik laat de tassen die ik in mijn handen heb op de stoep vallen. "Bedankt. Het was een leuke avond." Afgezien het gedeelte waar ik instortte dan.

"Dat is fijn om te horen. Ik vond het ook leuk."

"Dus..." Ik wil helemaal nog niet naar binnen gaan. Ik wil dat deze avond eeuwig duurt, met hem.

"Dus?"

"Ja eh, dus..." Ik kijk in zijn ogen en voel iets kriebelen in mijn buik. Dit keer ben ik degene die hem zoent.

Christian vindt dat zo te merken helemaal niet erg. Hij laat gretig zijn tong mijn mond verkennen. Zijn handen duwen me tegen de muur van het portiek en verkennen vervolgens mijn billen.

Ik laat hem zijn gang gaan. Iets anders zou ik ook niet kunnen. Ik ben veel te betoverd door zijn kussen om me tegen wat dan ook te verzetten. Dus staan we daar maar te zoenen in het portiek.

"We kunnen ook naar mijn hotelkamer gaan," fluistert Christian na een tijdje. Ik heb geen idee waarom hij fluistert. Er is toch niemand in de buurt.

Ik schud mijn hoofd. "Dat lijkt me geen goed idee."

"Oké. Ik wil geen dingen doen die jij niet wilt."

"Christian?" Onzeker kijk ik hem aan. Nu gaat hij me vast ongelofelijk stom vinden. Misschien wil hij me wel helemaal niet meer.

"Wat is er, schoonheid?"

"Ik heb nog nooit... je weet wel."

Een glimlach verschijnt op zijn gezicht, totaal tegen mijn verwachtingen in. "Echt waar? Een meisje als jij?"