Martijn geniet het volste vertrouwen van kapitein Johannes Corneliszoon Mulder na hun hachelijke rooftocht op een Spaans schip en een Brits fort. Samen zijn ze met het schip De Parel van Holland uit Nederland vertrokken voor een nieuwe opdracht.
Ma...
Martijn schopte een kei weg. "Je moeder is een harde tante." Martijn zuchtte. "Die reactie had je ook niet verwacht hè?" De kapitein had gelijk.
"Ik had brieven moeten schrijven. Ik heb kansen genoeg gehad." "Bah, steek het niet op jezelf. Ik heb het niet goed aangepakt. Zullen we ergens gaan eten?"
De kapitein liep op een bakker af. Niet een bakker. De bakker die Martijn tot in die kroeg had gejaagd. "Bestelt u maar kapitein. Dat is de bakker die me tot u heeft gebracht" en hij bleef achter de muur staan. Met grote ogen keek de kapitein wisselend naar de bakker en dan weer naar Martijn. Hij kreeg pretoogjes en had duidelijk een plan.
Statig liep hij op de bakker af. "Hé bakkermans! Ik wed dat jij een vers stokbrood voor me hebt." Met boze oogjes keek de bakker op. Wat een verwaande kwast. Maar, klant is koning.
"Is dit stokbrood goed meneer ?" De kapitein nam het brood en bekeek het zorgvuldig. "Nee graag een ander." Martijn achter de muur moest luid grinniken. Dit had hij stiekem gehoopt.
Boos nam de bakker het brood terug. Hij zocht een ander. De kapitein maakte er een spelletje van.
"Dit beter meneer?" De kapitein nam opnieuw het brood. "Nee toch niet. Ik wed dat u betere broden verstopt in de oven daar. Die zien er mij een pak verser uit."
Met een slecht humeur liep de bakker op de oven af. Dat zijn de broden voor de volgende ochtend. Die wil hij nu nog niet weg laten kopen.
De kapitein echter, zo arrogant en speels als hij is neemt de twee eerste stokbroden beet en zet het op een lopen. In de richting van Martijn.
"Kom knul. Lopen." Schaterlachend loopt Martijn achter zijn hopelijk toekomstige vader. Het gevloek van de bakker is de kers op de taart.
De kapitein zoekt de haven weer op. "Hier zal die vast niet komen. De idioot." Martijn weerhoudt de kapitein ervan op de kade te zitten. "Ik weet een beter plekje."
Nostalgisch neemt Martijn de kapitein mee naar de plek waar hij voor hun avonturen zat en droomde van diezelfde avonturen. Dromen zijn nu werkelijkheid.
Toch blijft Martijn verwonderd over de schepen die langs varen. Het beeld werd wat verpest door het feit dat Martijn het mooiste schip ooit al gezien had en zelfs bevaren. Maar het inbeelden van het leven op de andere schepen was nog steeds even leuk.
Ook de kapitein genoot best van het mooie uitzicht. Hij staarde over het water terwijl hij stukken brood afscheurde en opat. "Goed gekozen plek hoor."
Martijn die met een zalige lach de schepen in de gaten hield kon dit alleen maar bevestigen. Het brood dat hij at, wederom gestolen, smaakte best. De kapitein had het weer zo uitgedacht en op zijn manier gedaan.
"Genoeg gepraat. We geven je moeder bedenktijd. Ondertussen gaan wij terug naar het schip." Martijn knikt. De kapitein stond recht en gaf hem een hand. Hij hielp Martijn overeind.
Het was rustig in De Kaap. Weinig volk. Martijn vond dat best. De kapitein daarentegen was aandachtiger.
En alsof hij daarop nog eens gelijk kreeg marcheerde een troep Engelse soldaten de straat in. Martijn had hier nog nooit soldaten zien lopen. Ze zagen eruit als clowns met die overdreven rode jassen en die witte broek eronder. Hun laarzen bruin gekleurd van opgedroogde modder. De bajonet achter de schouder gehangen.
"Heren" groette de kapitein en ging opzij om de soldaten door te laten. Martijn maakte -omdat hij te verbaasd was- slechts een hoofdknik en volgde verder het voorbeeld van de kapitein.
De soldaten stopten echter voor de kapitein. Hun aanvoerder zo bleek, want hij had geen geweer, nam het woord in het plat Engels.
"Sir Johan of the Hollandia?" De kapitein bevestigde verbaasd dat hij dat is. Waarschijnlijk had die Brit ook geen idee hoe hij de naam van de kapitein moet uitspreken.
"Ik heb het bevel gekregen u mee te nemen naar onze post hier in de Kaap. U wordt verdacht van moord, poging tot moord, het kapen van Engelse schepen, het beledigen van het koningshuis, het aanvallen van Engelse havens en nog een hele lijst andere aanklachten waaronder diefstal."
De kapitein snapte het niet goed meer en Martijn raakte in paniek. Hij kneep hard in de hand van de kapitein.
"Pardon heren maar u hebt vast iemand anders voor. Ik werk voor Prins Willem Van Oranje. De neef van uw koning. Alles wat ik ooit gedaan heb, heb ik in zijn naam moeten doen. En ik ben beschermd door allerlij officiële contracten van het Nederlandse prinsenhof en van de V.O.C. en mijn vader was een belangrijk man bij de W.I.C.. Mijn moeder is ondertussen zelfs geadelt. Neen. U moet vast fout zijn."
De gezagvoerder was toch niet overtuigd. "U bedoelt dat wij foute informatie in ons bezit hebben? Onmogelijk. Mannen, meenemen dat schoelje."
En al snel hadden ze de kapitein stevig beet. Hij werd gefouilleerd. Martijn schrok ervan dat de kapitein op stap was gegaan zonder wapen. Niets had hij bij. Geen mes, geen geweer zelfs geen kogel.
"Geen wapens sir" zei de fouillerende soldaat. "Mooi dan kunnen we hem direct meenemen."
De kapitein begon luid te protesteren tegen zijn aanhouding. "Laat mij los! Het Nederlandse leger komt jullie achterna! En wat zal de prins zeggen! Ik maak jullie stuk voor stuk af!"
En toen richtte hij zich tot Martijn.
"Martijn! Lopen voor je leven! Loop! Loop en haal me hieruit! Verwittigd de V.O.C., de prins zelf voor mijn part! Lopen!"
Martijn kwam traag weer tot zijn zelfbesef toen ook de Engelse soldaten doorkregen dat Martijn eigenlijk een misdadiger is. Hij strompelde ervandoor. Tranen wild over zijn wangen stromend.
Hoe kan dit? Heeft de prins hem dan laten vallen? Hebben ze echt de foute persoon mee?
Martijn verschool zich achter een stapel lege dozen en huilde tranen die hij sinds het verdwijnen van zijn vader niet meer had gehuild.
---
Foto's
Vertellen over oude schepen is fun dus waarom niet nog eentje ?
De 'Prins Willem' was een spiegelretourschip van de V.O.C. en volgens de overleveringen het grootste V.O.C. schip ooit. Deze Oost-Indiëvaarder was in gebruik tussen 1650 en 1662. Het schip werd in 1650 gebouwd in Middelburg in De Kamer van de V.O.C. in Zeeland.
Op 11 februari 1662 was de 'Prins Willem' ook wel 'Prins Willim' genoemd op de terugreis van Batavia naar Nederland toen het schip tijdens een zware storm met man en muis verging op 25/26°ZB bij het eiland Brandon (Madagaskar) in de Indische Oceaan.
In 1984-1985 werd een replica gebouwd dat deels uit een stellen constructie bestond door Oranda Mura in een baai bij Nagasaki. Na hun faillissement is het schip doorverkocht aan het attractie park Cape Holland in Den Helder. Het jaar is 2003. Het schip maakte een reis van een maand op en drijvend dok om tot in Nederland te raken.
Het schip werd afgemeerd in de voormalige marine werf Willemsoord. En van de oudste gemetselde droogdokken ter wereld. De metalen constructie werd gedemonteerd en het schip werd op de authentieke manier herbouwd met een houten geraamte. Het schip werd gerenoveerd het idee het intensief te gebruiken.
Op 30 juli 2009 brak in de replica 'Prins Willem' die in Den Helder aangemlerd lag brand uit. Het vuur ontstond in de kombuis van het schip, mogelijk door kortsluiting. Het schip is hierbij verloren gegaan. Het was voor €3.000.000 verzekerd, wat niet voldoende was om het te herbouwen. Scheepswerf Talsma uit Franeker had het wrak overgenomen om het te restaureren. Toen het te duur bleek om te restaureren werd het schip in augustus 2014 naar Kampen gesleept waar het is gesloopt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
