Oorlog om de Parel - BOEK 2

9) Een Engelse cel.

Johannes bestudeerde zijn cel. De muren waren opgetrokken uit een zeer donkergrijze soort steen. Ze waren vochtig en het stonk naar rot in de cel. De enige verluchting kwam van een klein raam in de vorm van een halve cirkel.

De cellen waren in een soort kelder verdieping aangelegd. Het kleine raam met drie dikke tralies uit zwaar metaal beschermd was gebouwd tegen de zoldering van de cel maar was op gelijke hoogte met de grond buiten.

Als iemand naar binnen zou willen kijken zou die persoon op zijn buik moeten liggen met zijn hoofd schuin.
Bij regenachtig weer zal het water vast wel naar binnen stromen. Niet te spreken over het regenseizoen en winter.

Verlichting kwam van olie lantaarns en een paar fakkels. De wachten aan het begin van de gang hadden een vuurkorf die ook de ingang verlichtte. 

In zijn cel was enkel stro dat de ruimte met een rotte geur vulde. Verder was er een ijzeren po die al sterk aan het roesten was. Dat vond hij nog het meest vieze aan de cel. Die po.

De cellen rondom hem waren leeg. Buiten die over hem. Daar zat iemand in. Dat was duidelijk. Zijn lichaam dat in rust houding lag werd geschaduwd tegen de muur en luid gesnurk vulde de ruimte.

Johannes liet hem liggen. Slapende mannen wekken brengt ongeluk voor schippers. Die vent moest zelf maar opstaan.

Ondertussen kon hij zijn situatie overzien. Hij was opgepakt -duidelijk- door Engelsen. Met een hele lijst beschuldigingen erbovenop ook.

Hij moest alle opties even nakijken.
Voor diefstal zou hij zich kunnen vrijkopen. Met niet gestolen geld uiteraard. De schutterij ook wel schuttersgilde genoemd * kan niets doen. Wat kan de V.O.C. doen...

Natuurlijk blijft het de koopvaardij. Die hebben niets met justitie te maken. Wel kunnen ze erkennen dat hij in dienst is van het Nederlandse rijk. Dat is een goede optie. De V.O.C. als getuige nemen.

Wat nog? Hij kan brieven schrijven naar alles en iedereen maar dat duurt te lang. Dat haalt hij nooit. Als hij kan bewijzen dat hij een kaper is op koninklijk bevel is dat een kleine opluchting. De beschuldiging blijft even groot. Dat wordt hoogstwaarschijnlijk de strop.

De V.O.C heeft hij nodig of een gouverneur of afgevaardigde ... Iets in die aard. Die kan dan bevestigen dat hij met welke documenten dan ook beschermd is en misschien zelfs die papieren kunnen voorleggen. En Martijn uiteraard. Hij zou die mensen moeten kunnen verwittigen. En de Parel beschermen.

Het schip nu kwijtraken is het ergste wat kan gebeuren. Zelfs als hij de doodstraf overleeft is hij het schip, zijn privileges, zijn stem, zijn alles... Alles zal hij kwijt zijn. En de Parel zal verloren zijn.
Deze keer zal het niet enkel in handen van de koning blijven.

Voorzichtig denkt hij terug aan de spook verhalen waarin schepen die hun trouwe kapitein kwijtraken een eigen wil krijgen. Ze gaan treuren, luisteren niet naar de vijand of nieuwe kapitein en kunnen zelfs zelf terug naar hun eigen kapitein varen.

Moest dit waar zijn kon hij enkel dromen dat het hem zou overkomen.
Waarom zelfs? Waarom moest dit gebeuren. Hij had moeten vechten. Die soldaten bond en blauw slaan. De leider gijzelen.

Nee dat is dom. Als hij dan toch opgepakt zou worden had hij een aanklacht extra aan zijn been.

Wat moet hij doen....

Maar, hij kreeg een idee.
"He soldaat!" hij deed niet eens moeite om Engels te praten. Als ze hem kunnen oppakken kan hij koppig doen ook. Geen Engels. Ze moeten maar een tolk zoeken.
Een soldaat. Of toch een knecht of zo, kwam naar hem toe. Hij had vooral burgerkleding aan. Enkel de laarzen verraden zijn soldeniers leven.

"Ik wil met jullie kapitein praten. Je weet wel. Captain?"

De soldaat liep weer weg. Hopelijk heeft die het gesnapt.
---

Foto

* de schutterij of schuttersgilde is te vergelijken met wat nu de politie is. Deze Nederlandse vrijwilligers verenigden zich en trokken er op uit om de stad te beschermen. In de meeste gevallen waren dit burgers. Hun leiders vaak iets meer vooraanstaande mannen aangezien deze het materiaal en de wapens zelf moesten aankopen.
De gilde was verdeeld op basis van wie welk wapen gebruikt.

Het woord schutter komt van schieten of beschutten. Hiermee wordt bedoeld op het beschermen van de stad. Hun taken bestonden eruit de orde te bewaren, bij te springen bij brand, als er belangrijk bezoek werd ontvangen etc.
De brand werd niet door hen geblust, een lid van de schutterij moest enkel de brandweer verwittigen en de gemeente op hoogte brengen.

Hun wapens waren hoofdzakelijk de handboog, voetboog en later het geweer. De 'doelen' waren de plaatsen waar ze oefenden. In de meeste gevallen was dit rond de stadsrand om zoveel mogelijk schade te beperken.

De term 'gilde' wordt tot op vandaag voor de schutters betwist omdat het om vrijwilligers ging en omdat ze naast de schutterij ook een ander beroep beoefenden.

Schilderijen waarop een schuttersgilde is afgebeeld noemt men een schuttersstuk. Het meest bekende schuttersstuk ter wereld en meteen ook het beroemdste schilderij uit de Nederlandse gouden eeuw is ' De compagnie van kapitein Frans Banninck Cocq en luitenant Willem van Ruytenburgh maakt zich gereed om uit te marcheren.' door Rembrandt van Rijn.

De naam werd later 'De Nachtwacht.' doordat het vernis op het schilderij zo donker geworden was dat men dacht dat het over een nachtscene ging. Opmerkelijk detail, dit schilderij is het enige schuttersstuk dat Rembrandt ooit geschilderd heeft. Het is geschilderd tussen 1639 en 1642 toen hij ongeveer 35 jaar was. Het zou deel uitmaken van zes verschillende schuttersstukken.